🔴ادبیات در خدمت فلسفه و عرفان 🖊احمدحسین شریفی 🔶یکی از ویژگی‌های علمی #علامه_حسن‌زاده آملی تسلط بر ادبیات فارسی و عربی و علاقه به کشف و فهم ریشه‌های لغات (لغت‌شناسی) بود. این تسلط موجب می‌شد هم نکات اخلاقی و لطایف عرفانی خود را با بهره‌گیری مناسب و بجا از اشعار عارفان و شاعرانی چون سنائی و سعدی و مولوی و حافظ به زیبایی منتقل کند و هم در پاره‌ای از موارد از نکات ادبی و لغت‌شناسانه برای انتقال معانی و حقایق پیچیده و سنگین عرفانی و فلسفی استفاده‌های خوبی ببرد. 🔶فی المثل در نکته ۲۰۴ از هزار و یک نکته می‌گوید: «جهان» اسم فاعل از «جهيدن» است سعدى گويد: یکی پرسید از آن گمگشته فرزند که ای روشن روان پیر خردمند ز مصرش بوی پیراهن شنیدی چرا در چاه کنعانش ندیدی بگفت احوال ما برق جهان است دمی پیدا و دیگر دم نهان است گهی بر طارم اعلی نشینیم گهی تا پشت پای خود نبینیم عالم را «جهان» گفته‏اند چون پيوسته در جهش حياتى است و دمبدم جهنده است. از اين معنى عارف تعبير به «تجدد امثال»، در ما سوى الله مى‏كند؛ و حكيم به «حركت جوهرى» در عالم طبيعت.» @Ahmadhoseinsharifi 🌹