🔴عقلانيت و معنويت در سخن امام رضا(ع) 🖊احمدحسين شريفي 🔸معنويت و عرفان حقيقي، «معنويت و عرفاني عقلاني» است. معنويت بدون عقلانيت، [که شاخصة‌ عرفان‌هاي دروغين و معنويت‌هاي نوپديد است (ر.ک: کتاب درآمدي بر عرفان حقيقي و عرفان‌هاي کاذب از اينجانب)] معنويتي انساني نخواهد بود. همانطور که عقلانيت منهاي معنويت، از انسان، موجودي تک‌ساحتي و خشک و خشن مي‌سازد. در قرآن: حدود سيصد آيه انسان را به تعقل و تفکر دعوت مي‌کنند؛ در مکتب اهل بيت(ع) عقل، در کنار کتاب و سنت، جزء منابع دين است؛ بسياري از کتاب‌هاي روايي شيعه با «کتاب العقل و الجهل» آغاز مي‌شوند. 🔸امام رضا(ع)، عقل را حجت خداوند بر بندگان مي‌داند. زماني که ابن‌سکيت از آن حضرت سؤال کرد، «حجت خداوند بر بندگانش چيست؟» آن حضرت فرمود: «عقل؛ زيرا با عقل است که مي‌توان کساني را که معارف خدا را صادقانه مي‌گويند از کساني که بر خدا دروغ مي‌بندند بازشناخت؛ و دستة ‌اول را تصديق و دستة دوم را تکذيب کرد» (تحف العقول، ص450) آن حضرت در سخني ديگر، معيار عبوديت و عبادت حضرت حق را به جاي کثرت نماز و روزه، کثرت تفکر در کارهاي خداوند دانستند: «لَيْسَتِ الْعِبَادَةُ كَثْرَةَ الصِّيَامِ وَ الصَّلَاةِ وَ إِنَّمَا الْعِبَادَةُ كَثْرَةُ التَّفَكُّرِ فِي أَمْرِ اللَّهِ؛ عبادت به روزه و نماز فراوان نيست؛ بلکه عبادت به کثرت تفکر در امور الهي است.» (تحف العقول، ص442) 🆔کانال استاد احمدحسین شریفی 🆔https://eitaa.com/joinchat/1153171503C4349780964 🔹ارتباط با ادمین:👇 @mjbayat 🌹‌