🔴درس‌هایی که از علامه مصباح باید آموخت 🔶درس سی و سوم: آزاداندیشی 🖊احمدحسین شریفی 🔶از دیگر ویژگی‌هایی که در سلوک علمی علامه مصباح نمایان بود، آزاداندیشی و پرهیز از تقلید و تعصب و تصلب‌های بی‌دلیل نسبت به آراء و اندیشه‌های بزرگان علم و معرفت بود. او تقلید در مباحث معرفتی را آفتی بزرگ می‌دانست که نه تنها مقلدان و متعصبان را از دیدن حقایق محروم می‌کند و به روند رشد علم ضربه می‌زند؛ بلکه افزون بر آن موجب بدگمانی و بدبینی دیگران نسبت به حقایق و معارف اسلامی و حتی نسبت به بزرگان علم و معرفت اسلامی می‌شود. 🔶علامه مصباح در عین احترام زاید الوصفی که برای همه بزرگان علم و ادب قائل بود و همواره آنان را با زیباترین القاب و والاترین اوصاف یاد می‌کرد، هرگز خود را مقلد آنان نمی‌دانست. هرگز متعصبانه و متصلبانه از فکر و اندیشه آنان دفاع نمی‌کرد. او در مباحث معرفتی کاملاً به موازین عقلی و برهانی پایبند بود. 🔶به همین دلیل، علیرغم عشق و علاقه وافر و آشکاری که به فیلسوف و حکیمی چون علامه طباطبائی داشت، اما در مواجهه علمی و فلسفی با آراء و اندیشه‌های ایشان هیچ تفاوتی میان علامه طباطبائی و کُنت و کانت و کارل مارکس و امثال آنها نمی‌دید. 🔷البته آزاداندیشی در منطق علامه مصباح هرگز به معنای اندیشه‌ورزی‌های بی‌منطق و بی‌ضابطه نبود؛ آزاداندیشی علمی در تفکر علامه مصباح به معنای حرکت در چارچوب منطق و برهان و با استناد و تکیه بر منابع معتبر معرفت. خود علامه مصباح ضمن تمجید از آزاداندیشی و توصیه به آن، اموری مثل اعتدال سلیقه، تلاش مخلصانه، تقوای علمی و استمداد از توفیقات الهی را شرط آزاداندیشی علمی می‌دانستند. (درباره پژوهش، ص۴۰) @Ahmadhoseinsharifi 🌹