اگر چه عرض پیش بی‌ادبیست زبان خموش ولیکن دهان پر از عربیست پری نهفته رخ و دیو در کرشمه حسن بسوخت دیده ز حیرت که این چه بوالعجبیست در این چمن بی خار کس نچید آری چراغ مصطفوی با شرار بولهبیست سبب مپرس که چرخ از چه سفله پرور شد که کام بخشی او را بهانه بی سببیست به نیم جو نخرم طاق و مرا که مصطبه ایوان و پای خم طنبیست جمال دختر رز نور چشم ماست مگر که در زجاجی و پرده عنبیست هزار عقل و ادب داشتم من ای خواجه کنون که مست خرابم بی‌ادبیست بیار می که چو حافظ هزارم استظهار به سحری و نیاز نیم شبیست لینک کانال 👈 @ajs_org