چنان گُلی که زِ جورِ خزان آگاه ؛ ولی شاد است خوشا دلی ، که زِ دام جهانِ بی وفا ، آزاد است به نان وُ آب وُ هوا ، اگر چه بسته جانِ بشر فراتر است روح ، از تنی که شمعِ در باد است به چی وُ به کی ؟ بسته دل ، آنکسی که می تازد به تب ، بسته جان وُ به غمی بسته دل ، چه می نازد چه خوب گفته خدایَش : ناسپاس وُ طُغیانگر !! زرنگ جانوری که رویِ قله ی بُرد هایَش ، می بازد کجا وُ کِی ؟! دست می نهیم به دست وُ دل ، بر ، دل که هر چه آمد وُ رفت کاروانِ تاریخ ، بشر نشسته بَر گِل جَهنده ی در شهوت ؛ درنده ی در جنگ وُ خفته ای در جهل زِ دستِ بیرونِ گورِ اسکندر بپرس ؟ چه بوده اَش حاصل به کُنجِ خلوتِ خویش ، بنشین وُ به حدِ خود ، بکوش به روز ، ساقیِ مِهر باش وُ به شب ، جامِ زَهر ، نووش که سهمِ دلِ ما ، زین خیمه گاه وُ خیمه شب بازی !! سکوت هست وُ سکوت ، تا که نیست ، داد را ، گوش که ما لُعبتکانیم و فلک لُعبت باز ، خوش سُرود : خیام که نیستی است ، کارِ جهان وُ بیدادگرست چرخِشِ اَیّام بساز که ساختن کارِ ذات نیک وُ ذاتِ بد ویرانی است نه خلق را به کام بِرساند وُ نه خود ، رَسَد ، به کام . . شعر و عکس #رشید_خموشی 📝📸 طبیعت 🌱 دروازه ی کویر زیبای مرکزی ایران 😍 #آران_و_بیدگل 🏜️