برای تَکویر مثالی میزنیم، تصور کنید یک بستنی قیفی از دستگاه بستنی ساز پر می شود. ابتدا دایره قیف بزرگ است و با چرخشی که می شود دایره و پیچش کمتر می شود طوری که در آخر به حالت نقطه ای بر بالای بستنی می ماند؛ یا در تلویزیون های قدیمی لامپی زمان خاموش کردن دایره لامپ تصویر جمع شده و سرانجام با کانونی کوچک در وسط تلویزیون محو می گردید. تمام کواکب مثل ستارگان چون از نور حق تعالی هستند بر زمین نخواهند ریخت بلکه با شکافته شدن آسمان در آسمان محو خواهند شد. کشفیات نجوم به دقت نشان می دهند که ستارگان منظومه راه شیری به حالت مخروطی یا همان تَکویری در کهکشان دور هم منظم شده اند. حال به سوره تَکویر می رویم و مدد الهی در آیات نخست آن تدبر می کنیم: "إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ" پس زمانی که خورشید با حرکت پیچشی به سمت بالاتر صعود می کند تا از چشم گم می شود. "وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ" با خارج شدن از مدار خورشید با تکویرش، ستارگان که از خورشید جاذبه می گرفتند و در مدار می چرخیدند، به دلیل محو انرژی خورشید، پس از بی نور شدن، إنْکدار می کنند و فرو می ریزند. دور شدن خورشید از زمین، باعث سلب جاذبه زمین می شود (امری که کنون هرچند در مورد خورشید اثبات نشده است ولی در مورد ماه اثبات شده که جزر و مدّ دریاها را پیش می آورد) و با از بین رفتن جاذبه زمین، کوه ها از زمین کنده می شوند و در آسمان به حرکت در می آیند. "وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ" با کنده شدن کوه ها از زمین و رفتن شان به آسمان، آنان در آسمان بهم می خورند و پودر شده و محو می شوند. (وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ يَنْسِفُهَا رَبِّي نَسْفًا)، با برداشته شدن کوه ها از زمین، زمین مثل صفحه ای مسطح می شود. (فَيَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا) آیه ۸ معارج به سرخ شدن آسمان چون فلز گداخته اشاره دارد. (يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ) با فروریختن ستارگان که امروزه به عنوان شهاب سنگ نمونه ای از آن را شاهدیم، آسمان چنین سرخ رنگ خواهد شد، چون وقتی ستارگان و شهاب سنگ از مدار خود خارج می شوند در برخورد با جوّ زمین، چون گوی بسیار آتشین و گدازه عمل می کنند. 🆔 @akhlaghmarefat داستان‌ها و پندهای اخلاقی