حال مابقی چگونه خود اوست وقتی ما فاعل کار نیکی هستیم؟ گفتیم در ورود به آتش الهی حرارت و نور هدایت است که همان تَصْطَلُون است. وقتی قدم اول را انسان برداشت حرارت الهی در عبادت او را فرا می گیرد پس دیگر او در انجام عبادت الهی نه تنها رنجی نمی کشد بلکه شوق می کند. کسی که در نماز شب و انفاق به مرحله تَصْطَلُون الهی برسد چنان شوقی از جانب خدا وجود او را برای این دو فضیلت می گیرد که گویی تمام دستمزد این رنج های خود را در دنیا با حلاوت صلوات می گیرد و به مرحله ای می رسد که اگر کسی مانع نماز شب او شود دنیایی را که همگان به دنبال آن هستند می دهد تا نماز شب اش پس گیرد. پس برای همین هرچه هست خداست و در برابر این همه توفیق و لذت عبادت قدم کوتاه اولی که انسان در مقابله با هوای نفس با ورود به آتش الهی بر می دارد چیزی نیست. مثال دقیق آن که دولت در قبال پرداخت هزار تومان یک خودروی دو میلیاردی می دهد. پس قدم اول در پرداخت هزار تومان با ماست، ولی بعد از تحویل خودرو هم نمی توانیم بگوییم خودرو را ما کسب کرده ایم که هزار تومان ناچیز خود در برابر آن بزرگ کنیم. چنانچه رجبعلی خیاط در مقابله با آن دختر نامحرم قدم اول خودش برداشت و بقیه گام ها و توفیقات خدا در حق او و إصْطِلای او بود. 🆔 @akhlaghmarefat داستان‌ها و پندهای اخلاقی