عالمی از تبار صدیقین فاضلی از دیار نیکان بود میهن از او دوباره عزت یافت نام او آبروی ایران بود سرزمینی که سال ها شده بود بَرده ی چَشمْ گویِ استعمار آن زمین را نجات داد از خصم پس گرفت آن زمین از استکبار پیرمردی که چون جوان مردان پیشِ ظلم ستمگران برخواست عَلَم عزت و شرف برداشت عُذرِ هر قوم ظالمی را خواست عِلم و عرفان دو بال پروازش تکیه بر ذوالجلالِ رحمان کرد با همان کِسوت حکیمانه قدرت فقه را نمایان کرد داشت در جوهر کلام خودش هیبت "میرزای شیرازی" پیش یک مشت سرشکسته ی جهل داد بر او خدا سرافرازی دقتِ فقه "صاحب عُروة" باورِ قلبیِ "کُلِیْنی" داشت انعکاس حدیث و قرآن بود آنچه در مکتبش خمینی داشت مردِ اخلاص بود و نصرت را همه دم در رضای حق میدید تکیه بر قدرت الهی داشت اگر از هیچ کس نمی ترسید لحن گرم و صمیمی آن مرد در زمانه مدام می ماند با حضور امام خامنه ای راه او مستدام می ماند @aleyasein