🔻«ما،بعدْحسین» یا «مابعدِحسین»؟ 🔹برای رسیدن به حقیقت «مابعدالحسین» باید جایگاه امام را فهمید. باید خود را به وادی ولایت معصوم رساند. کسی که به وادی ولایت با امام رسید، در همه چیز امام را مقدم خواهد داشت. از مدارج بالای معرفت همین است که در زیارت «جامعه کبیره» به آن اعتراف می‌کنیم: «مُقَدِّمُكُمْ‏ أَمَامَ طَلِبَتِي‏ وَ حَوَائِجِي وَ إِرَادَتِي فِي كُلِّ أَحْوَالِي وَ أُمُورِي‏» شما را در پیش روی خواسته و حاجات و اراده ام قرار دهم در همه حالات و کارهایم... 🔹داستان امیرالمؤمنین و سلمان را نشنیده‌ای که پس از مسافتی از ایشان جز یک رد پا ندیدند. سلمان از خودش ردی به جای نگذاشته بود که جا پای حضرت گذاشته بود. این تقدم در عاشورا خود را به بهترین حالت نشان داده است. همه دنبال تقرب از طریق این تقدم‌اند. باید به امام تأسی کرد تا به او رسید. از کوچک‌ترین بهانه هم نباید گذشت. امام تشنه باشد و تو آب بنوشی؟! این مرام تو نیست 🔹اگر زندگی رنگ ولایت گرفت، آن‌وقت امام در همه سکنات تقدم دارد. انسان در همه اوقات زندگی‌اش و در همه حرکات و سکناتش متوجه این سؤال است که «آیا امام می‌پسندد؟» و این دریافت چقدر می‌تواند انسان‌ساز باشد. کسی که این‌طور تربیت شود، رفتارهایش معتدل خواهد شد. رذیلت‌های اخلاقی از وجود این انسان رخت خواهد بست. دیگر نسبت به هر مشکل و سختی اعتراض نخواهد کرد. این منش، انسان را به مقام رضایت از زندگی خواهد رساند. 📚«ما بعد الحسین» وقتی امام حسین وارد معادلات زندگی میشوند @tanhaelaj