مشارکت ، اشتغال، عزت درباره #انتخابات ۱۴ 🔺بعضی مفاهیم را گاهی در فضای مجازی و لای کتابها و اعداد و ارقام و نمودارها میبینی و گاهی کف صحنه عینیت لمسش میکنی. سال ۹۶ بود، انتخابات ریاست جمهوری، با جمعی از طلاب رفته بودیم اراک، دعوت به مشارکت کنیم و ملاک انتخاب اصلح بدهیم. درد اصلی مردم اراک، بیکاری بود. در میدانهای شهر روی چهارپایه میرفتم و بی مقدمه سخنرانی میکردم و مردم جمع میشدند. یک بار بعد از سخنرانی پیرمردی جلوی مرا گرفت، گفت کارت دارم، ایستادم که گوش کنم، گفت سه جوان دسته گل تربیت کردم، بیکارند، خودم هم بیکارم، بعد شروع کرد به گریه کردن. گفت خجالت میکشیم برویم خانه، جلوی زن و بچه. گفت میدانی در این شهر چند نفر از خجالت زن و بچه شان شب بیرون از خانه میخوابند؟ 🔺بیکاری مرد، باعث احساس شکست و سرافکندگی اش میشود. کار و شغل جلوی فساد جوانان را میگیرد بله اما از آن مهمتر این است که احساس عزت میدهد. وقتی احساس ذلت در جامعه بیشتر شود، فساد و خطا رشد میکند. حال مردم در دهه نود را باید از نزدیک توضیح داد. سخن زیاد است و این فقط یک تصویر از هزاران تصویری است که ما در ذهن داریم. خوب راه حل چه بود؟ 🔺دیروز مرکز آمار اعلام کرد نرخ بیکاری به هفت درصد رسیده یعنی کمترین میزان در طول چهل سال گذشته. چطور این اتفاق افتاده؟ دلیلش تغییر ریل جدی دولت سیزدهم و مجلس یازدهم در امر اشتغال است. چگونه؟ کاهش نقدینگی از ۴۳ درصد به ۲۶ و جهت دادن پول به سمت تولید باعث افزایش سرمایه گذاری در تولید شد. کاهش مالیات بر تولید از ۲۵ درصد به ۱۵ درصد ، تسهیل صدور مجوزهای کسب و کار و احیای چند برابری واحدهای تولیدی نیمه تعطیل و تعطیل. قوانین مجلس هم یک نظام قانونی برای این تغییر ریل را نشان میدهد 🔺قانون جهش تولید دانش بنیان، قانون جهش تولید مسکن، قانون تسهیل مجوز کسب و کار، تصویب اعتبار ویژه احیای کارخانجات، تصویب اعتبار ویژه اشتغال ، تصویب قانون مولد سازی، طرح مالیات بر دلالی اینها ریل گذاری مجلس بوده در این جهت. اما 🔺ریشه همه این اقدامات دولت و مجلس را باید یافت. یک جهتش انتخاب درست مردم است. اما جهت مهمترش اصل مشارکت مردم است. چگونه؟ 🔺مسیر راهبردی معامله با آمریکا و حساب کردن روی وعده های او کاملا شکست خورده بود. اگر بعد از این مردم پای کار نمیماندند. معنایش این بود که تنها راه را همان مسیر میدانند. اگر مردم بعد از شکست سهمگین برجام حضور پیدا نمیکردند، معنایش یک ناامیدی فراگیر بود. این اجازه تغییر ریل را به مدیران ما نمیداد. ولی وقت مردم مومنانه حضور در صحنه پیدا کردند. معنایش این بود که با تغییر ریل کشور همراهند. حالا ایران صاحب یک تجربه ارزشمند شده بود. و آن بی اعتمادی به دشمن بود. حتی وقتی کاملا روی خوش نشان میدهد. مردم با حضورشان نشان دادند اداره کشور ظرفیت یک تغییر ریل جدی را دارد.«توجه به ظرفیتهای داخلی». همین نکته راهبردی باعث آن نظام قوانین در مجلس و آن سبک مدیریت دولتمردان شد و نتیجه اولش را در کم شدن جدی نرخ بیکاری نشان داد. 🔺ریشه عزت، بازگشت به خویشتن است. به ایمان خویش، به دارایی اصلی خویش. چه عزت کشور چه رشد عزت در بین مردم و در خانواده مسیری جز این ندارد. به ظرفیتهای درونی ایران برگردیم. به تولید، به کار. و لله العزه و لرسوله و للمومنین و لکن المنافقین لایعلمون @ali_mahdiyan @alfavayedolkoronaieh🌱