شیعه مکتبی یا شیعه امامی؟ ✍علی محمدی هوشیار یکی از تقسیم بندی های باطل در جریان ، تقسیم بندی شیعه به مکتبی و امامی است. در این باور؛ شیعه امامی را شیعه ای می دانند که هیچ سخنی از غیر معصوم نداشته و تحلیلی از خود برای امور دینی و اجتماعی ندارد و اگر ما بإزاء حوادث و وقایع، روایتی وجود نداشته باشد، در آن خصوص سکوت می نمایند. در مقابل؛ شیعه مکتبی را شیعه ای می دانند که علیرغم پذیرش امام معصوم به عنوان محور، برای علمای خود نیز شأنیت قائل شده و سخنان ایشان را هم مستقلاً می پذیرند. به عبارتی؛ مکتبی ها در ادامه ی مفاهیم و تعالیم روایی، انتزاعات شخصی علماء و فقهای شیعه را نیز می پذیرند. نواخباری ها طبق این دیدگاه؛ شیخ مفید، حلی و بسیاری از علمای بزرگ شیعه را در ردیف شیعه مکتبی قرار داده و از دایره حقانیت خارج کرده اند. هر چند این دسته بندی صحیحی نبوده و یک دریافت است اما با این وجود نکته قابل توجهی در مساله وجود دارد و آن این که جریان نواخباری به خوبی فهمیده است که خروجی شیعه موسوم به مکتبی؛ پویایی فقه، نظام سازی، انسجام فکری، اسلامی و ظلم ستیزی و رشد و بالندگی است و خروجی شیعه موسوم به امامی؛ سکوت و انفعال است. پس می بایست با ارائه این قبیل دسته بندی ها، وجهه شیعیان پیشرو را تخریب نموده و شیعیان منفعل و ساکن و ساکت را قهرمان داستان نمایند. @ali_m_hoshyar