من که میگم همه این غائله برای رشد حزب اللهی ها و انقلابی ها طراحی شده بود. کار خدا است دیگه. ما حرفهای مهم و جدی سردار شهیدمون رو نشنیده گرفته بودیم. یا فقط تکرارش کردیم. اجراش نکردیم. حرفهای رهبر رو نشنیده گرفتیم. یا فقط تکرارش کردیم. اجراش نکردیم. رهبر چه گفت؟ گفت بار کشور رو شما بردارید. گفت فوری ترین و ریشه ای ترین مبارزه جهاد برای ایجاد امید در مردمه گفت کمید باید زیاد بشید. گفتمان بسازید. گفت تواصی گفت هیاتی ها سرتون رو از لاکتون درآرید تبیین وظیفتونه گفت جهاد تبیین فوری است گفت نرم افزار و تولید فکر تبدیل ایمان به عمل ما چکار میکردیم؟ طرحمون چی بود؟ چقدر این مسیر را پیش بردیم؟ حالا دیدید سبک و روش کار خیلی ها را. شعار «پایان مماشات» میدیم. یعنی آقای حکومت تو یک کاری کن. بحث از «سر تو گونی کردن» میکنیم. دنبال اینیم وزارت ورزش ورزشکارهای عوضی رو چنین و چنان کنه، وزارت ارشاد بازیگرهای احمق را فلان و چنان کند. تو پویشهای «فارس من» امضا جمع میکنیم که آقایون کاری کنن. به پیرمردها و بزرگترها فحش میدیم که چرا ساکتید. یک مقدار به خودمون و رفتارمون نگاه کنید. ما قرار نیست بزرگ بشیم؟ قرار نیست خودمون کاری کنیم؟ تا کی قراره امیدمون به یک قدرت برتری باشه امیدمون به یک سری مسوول یا بزرگتر باشه؟ مشکل اصلی اینه به نظرم که فقط منتظر سوپر من و سوپر من هاییم. دولت مردمی برایمان دولتیه که بهمون برسه و کارمون رو ردیف کنه. متوجه نیستیم قراره مردم کارها رو بردارند. و ما مثلا قرار بود جلودار باشیم مثلا. باید بیایم وسط هر کس به اندازه خودش. به نظرم الان بیش از هر زمان دیگه ای باید خودمون رو مسوول این اوضاع بدونیم. هر چه تعلل کنیم بیشتر از واقعیت سیلی میخوریم. آنها که کاری به رهبری ندارند را کاری ندارم. آنها که سردار شهید را الگوی عدالتخواهی نمیدانند و مسیرشان را جدا کرده اند را کار ندارم. با کسانی هستم که دم از ولایت میزنند و مسیرشان را با او پیش میروند. حرف او زمین ماند و ما مقصریم. کاش بیدار شویم. ما باید تغییر کنیم همین من و تو. منتظر هیچ کس و هیچ جا نباشیم. @ali_mahdiyan