را دوست دارم 🔹 خیلی ها معتقدند عصرجدید یک کپی برداری از مدل غربی است که تلاش میکند استعدادهای مردم را منحصر کند در آواز خوانی و ورجه وورجه و تردستی. 🔹اما به نظرم اگر بنا باشد به عصر جدید اشکال کنیم باید اشکالات جدی تری را بیان کنیم. مهمترین اشکال این است که عصر جدید طرحی از جامعه ما را در ذهن مخاطب نهادینه میکند. جامعه ای بیمار آنهم بیماری دیرینه. اما چگونه؟ 🔹جامعه عصرجدید جامعه ای است که اینقدر فاصله طبقاتی آدمها در آن زیاد شده که وقتی دست یک نفر را حتی از طبقات نه چندان پایین اجتماعی میگیری و برایش فرصت فراهم میکنی، همین خودش بهترین سرگرمی برای همه است. چیزی شبیه پولهای کلانی که به عنوان جایزه قرعه ای به یک انسان فقیر و تهیدست میدهند. او ممنون شما است و همه تشویقتان میکنند غافل از اینکه این واقعه فریاد یک زخم کهنه بر پیکر جامعه ما است. زخمی که حالا داریم باهاش بازی میکنیم و سرگرمیم و گویا به رسمیت شناخته ایمش. 🔹جامعه عصر جدید جامعه ای است که درش خواص و نخبگان اهل مهارت و تخصص خاصی نیستند اگر هم هستند لزوما در تخصصشان حرف نمیزنند. بلکه خواص چهره هایی هستند، دقت کنید چهره یعنی همانکه رسانه برای ما درستش کرده، چهره هایی که اجازه دارند درباره همه چیز نظر بدهند و همه به آنها حق میدهند که رای آنها جلوداری کند. و کسی نمیپرسد که دوست داشتن تو مگر چه اهمیتی دارد؟ 🔹اما من عصرجدید را دوست دارم. عنوانی که احساس میکنم حساب شده انتخاب شده و اشاره به دورانی دارد که مردم ایران آغازش کرده اند. عصر جدید نشان میدهد چطور فرهنگ ما و عزم ما و داراییهای ما میتواند هم زخمهای کهنه جامعه مان را مداوا کند و هم ساختارهای ظاهری رفتارها را که در کپی برداریهای مسخره ما ریشه دارد هضم کند. 🔹باید گاهی گداری عصر جدید را از نزدیک ببینی. وقتی قهرمانها و استعدادها زندگی خودشان را روایت میکنند. آرمانهایشان را میگویند. شعار میدهند. میجنگند. شکست میخورند و پیروز میشوند. پرچم و هویت و پدر و مادرشان را دست بوس و پای بوسند. 🔹نمیدانم چه کسی را انتخاب کرده ولی او را همه میشناسند او کسی است که در خفقان اهل هنر در ماجرای فتنه ایستاد و فیلم را بازی کرد. چه کسی را انتخاب کرده خالق موسیقی های سریال که همه اشاره به بوم و هویت خودمان دارند. خالق اثر ماندگاری درباره امام رضا. و همینطور عزیزم که با جمله های عمیق و موثرش فضا را در دست میگیرد. شاید اگر به جز این مجموعه دیگرانی همین فرم را میساختند یک محصول بی ارزش میداشتیم. 🔹جمله مهمی را رفیق هنرمندم مرحوم یادم داد. میگفت مهمتر از محتوا و فرم، اثری است که یک محصول هنری بر مخاطب خود میگذارد. 🔹عصرجدید همه را به یاد استعدادهای نهفته در دل این سرزمین میاندازد که فراموش کرده ایم. حتی محبوب را که مزه سخنانش طعم زندگی است. دختران و پسرانی که استعداد دارند و همه ما مردم با ساختار اجتماعی که ساخته ایم نمیبینیمشان. یعنی در واقع خودمان را نمیبینیم. تلخ است اما تلخی پر از . 🔹عصر جدید بر بیماریهای عمیق جامعه من نشسته اما با آنها کنار نمیاید او حرفی دارد. توصیه ای دارد. به نام همه آرمانهایی که در بستر سرگرمیها میبینیم و میشنویم به مردم ما فریاد میزند «خودمان را فراموش کرده ایم.» بیایید چالش ذهنی خود را مداوا کنیم. چالشی که باعث میشود خودمان را نبینیم و به دستان این و آن بیشتر امید داشته باشیم تا استعدادهای نهفته خودمان. بیایید خود را مداوا کنیم و امیدوارانه خودمان را باور کنیم. زنانمان را کودکانمان را و حتی نسل قبل از خودمان را. حقیقتا دستمریزاد. @ali_mahdiyan