کام سیاست را تلخ نکنید. انتخابات مجلس دوازدهم تمام شد. حالا میتوان درباره نتیجه این اقدام مردم اندیشید. اقدامی مهم و پر معنا. اصل این تکرار حضور پس از چهار سال انواع و اقسام مشکلات در کشور نشان دهنده وجود امید است در مردم. امید ایمانی. مجلس دوازدهم یک مجلس چند صدایی است و نه یک دست. مجلسی البته با غلبه نیروهای انقلابی و با طعم جدی گلایه و اعتراض نسبت به مجلس قبل. امیدهای زیادی به این مجلس میتوان داشت. امید به شکل گیری یک «عقل جمعی» و آرمانجو بر بستر اخلاق و انصاف که توان ترمیم نواقص دوره های قبل را داشته باشد. امیدهای ناشی از حضور مردم و استقامت آنها. که امکان مطالبه گری و اندیشه ورزی و مدد دادن به وکلا و مدیران نشان میدهد. مردم یک قدرت بینهایتند که هنوز خیلی ها نمیدانند چطور میتوان آن را به کار انداخت و خاک را با اراده عمومیشان کیمیا کرد و گره های مختلف کشور را با آنها حل و فصل نمود. اما این توان بینهایت هست و هر بار خود را بمثابه یک گرهگشای بی همتا به همه دنیا نشان میدهد. آری امیدها بسیار است اما نگرانی هایی هم وجود دارد که نمیتوان به آن ها بی توجه بود. بالاخره رفتارهای بسیاری از کسانی که امروز نماینده مجلس شده اند، قبل از این، پیش چشم ما است. حق داریم نگران باشیم. نگران «اخلاق» و «عقلانیت»، که اگر نباشد اختلافات و جدالها بر سر مسائل کم اهمیت و دسته چندم میتواند باعث ضعف در تصمیم گیری، دادن پالس ضعف به دشمن و تلخی کام مردم شود. حق داریم نگران باشیم. «نگران عوام گرایی» و دنبال جهل ها و غفلت ها راه افتادن و نفله کردن راهبرد های رهبری که پر تکرار در بیان ایشان روشن است. جریانی که «مجلس انقلابی» را به بدترین و زشت ترین اتهامات متهم میکرد، جریانی که به جای پیش بردن راهبرد جهاد تبیین، از اعتراض و گلایه مردم برای رای آوردن استفاده میکرد، احتمال دارد با تصمیمات و سخنان نامعقول کام مردم و کام سیاست را تلخ کند و این حرکت عظیم مردمی را با کندی مواجه کند. این بیمها نتیجه چیست؟ حتما ضعف عمل مدیران در ملموس کردن مجاهدتهایشان موثر است اما هیچ چیز مثل سکوت و تعلل و انفعال و کاهلی بخشی از خواص و موظفین به جهاد تبیبن، در شکل گیری این نگرانی ها دخیل نیست. شاید اگر خواص حضوری جدی تر و زودتر و بهنگام تر و محکم تر در صحنه میداشتند نتایجی دیگری نیز حاصل میشد و این نگرانی ها کمتر میشد. این نکته را جدی باید گرفت. این آن نکته مهمی است که گردن همه مسوولیت میآورد و مثل نان شب برای امروز کشور ضرورت دارد. همشهری @ali_mahdiyan