حریم خصوصی ایران 🌱قبول کنیم یا نکنیم وارد دنیای جدیدی شده ایم. جدید که میگویم تیپ و ظاهر زندگی منظورم نیست. نه. اساسا امروز همه با هم وارد یک ساحت دیگر حیات شده ایم. دنیای قصه و روایت. ساحت خیال. ساحت ارتباطات و تقابلهایی از جنس عالم درون مان. آنجا زمان و مکان چیز دیگری است. جنس قدرت ها فرق میکند. راست و دروغ ها فرق میکند. تدبیر و اداره هم. 🌱ارتباطهای جهانهای درون ما در عالم جدید ساده تر است و همین یعنی سرعت شکل گیری اتحادها از یک سوی و جدایی ها از سوی دیگر بیشتر شده. جامعه ما و بلکه کل دنیا با این ابزارها به سرعتی خیره کننده به سمت یک دو قطبی میتازد. مراقب نباشیم همه کس و کارمان را در این شتاب بشر برای دوتا شدن از دست میدهیم. 🌱اما در ایران ما یک هویت یکپارچه بودیم اگر ایمانی بود اگر نانی بود اگر خاکی بود محصول قرنها بودن ما با هم بود. ایجاد شکن در این هویت یعنی همه ما پاره ای از وجودمان را از دست بدهیم. کاش همه ما در این دو قطبی فراگیر در یک سو بودیم. آن هم سوی درست. 🌱من پیشنهاد واتیکان کردن قم را شبیه دعوای دختر و زن ایرانی در پارک میفهمم. شبیه رنگ بنفش و سبز و آبی و قرمز . شبیه شهر و حاشیه اش و شبیه همه دو قطبی هایی که محصول سالها هجوم بیگانه به عالم درون ما است. ایرادی ندارد در دعواها مجرم را مجازات کنیم. اما دست مجرم واقعی را هم ببینیم در این کارزار. 🌱امروز در این دنیای خیالی و مجازی که با ابزارهای جدید برای خود ساخته ایم و در آن زندگی میکنیم کسی قدرتمندتر است که توان جذب و جمع آوری و تحلیل و تدبیر اطلاعات را دارد. او حاکم است. کانون تجمع اطلاعات رد و بدل شده پیش چشم هر کس باشد، حالا او میداند برای شقه کردن این هویت یکپارچه هر زمان نوبت چیست. حکومت در دنیای مجازی-که تعبیر حقیقی حقیقی برایش بهتر است-وجود دارد چه قبول کنیم چه نه. فقط باید انتخاب کنیم آیا خودمان حاکم باشیم یا کسی که میخواهد ما را از هم جدا کند؟ 🌱من دغدغه حریم خصوصی در اندازه هویت یک ملت را دارم. دغدغه حریم خصوصی یک فرهنگ با عمق کل تاریخ. دغدغه بازیها و خنده ها و خاطرات مشترکمان را. کاش عالم خصوصی و خیالی خودمان را خودمان تدبیر میکردیم آن وقت به جای آنکه روز به روز از هم غایب شویم و مهجور همان رفاقتها و صمیمیتهای همیشگیمان را نگه میداشتیم. @ali_mahdiyan