📝 غیبت در هنگام مشورت دادن ❓ اگر بخواهند در مورد شخصی تحقیق کنند (به‌عنوان مثال برای امر خیر ازدواج یا شراکت)، اگر در فرد مورد تحقیق، خصوصیات منفی سراغ داشته باشیم، تکلیف چیست؟ باید به فرد سؤال‌کننده خصوصیات منفی را بگوییم؟ اگر تمامی خصوصیاتی را که در فرد تحقیق شونده سراغ داریم، اعم از مثبت و منفی بگوییم باز هم دچار گناه غیبت شده‌ایم؟ ✅ در خصوص مشورت، وقتی در مورد ازدواج یا شراکت در مورد کسی تحقیق و از ما سؤال می‌کنند، ما که طرف مشورت واقع می‌شویم، وظیفه داریم آنچه را که می‌دانیم و دانستن آن برای فرد مشورت‌گیرنده لازم است، به او بگوییم. البته لازم نیست بیش از آن حرفی بزنیم. مثلاً می‌دانیم که فردی، شخص بدحسابی است یا اگر قرض بگیرد، پس نمی‌دهد یا در شراکت‌هایی که با دیگران داشته -خدای ناکرده- با آنان بد معامله کرده و جفا کرده. حال، کسی از ما سؤال می‌کند که «من می‌خواهم با او شراکت کنم، آیا این کار را انجام دهم یا خیر»؛ ما به همین اندازه که بگوییم «من تا جایی که می‌دانم، ایشان گزینه‌ی مناسبی برای شراکت نیست» کافی است. حال، اگر مشورت‌گیرنده پرسید چرا؛ مثلاً می‌گوییم «ظاهراً مواردی بوده که در شراکت -طبق آنچه ما می‌دانیم- ایشان درست عمل نکرده». به حداقل اکتفا کنیم و فقط آنچه را لازم است، بگوییم و مثلاً لازم نیست بگوییم «ایشان روزه هم نمی‌گیرد» یا «کسی است که من گاهی از او دشنام هم شنیده‌ام»! لازم نیست چیزهایی را که مورد سؤال نبوده، مطرح کنید. پس فردی که مورد مشورت قرار می‌گیرد، اولاً وظیفه دارد طبق امانت‌داری، نکته‌ی لازم را بگوید و ثانیاً به میزان لازم اکتفا کند، نه بیش از آن. اینها علاوه بر این است که باید دقت کرد که فردی که مشورت می‌گیرد، قصد سوء استفاده نداشته باشد. #غیبت #پرسش_و_پاسخ #پرسشهای_منتخب #سامانه_پرسش_و_پاسخ 🔸🔹🔸🔹🔸 سؤالات خود را در سامانۀ پرسش و پاسخ تدبر در قرآن کریم، مطرح کنید: http://tadabbor.help 🔸🔹🔸🔹🔸 @alisaboohi_com | علی صبوحی