🔹دعا مناط توجّه و اعتناء ‌خداست ﴿قُلۡ مَايَعۡبَؤُاْ بِكُمۡ رَبِّي لَوۡلَا دُعَآؤُكُمۡ فَقَدۡ كَذَّبۡتُمۡ فَسَوۡفَ يَكُونُ لِزَاماً﴾(1) «بگو: خدای شما چه اعتنائی به شما دارد و چه باکی از شما دارد اگر دعای شما در بین نبود؟! ولی شما بدین مطلب تکذیب نمودید و به‌زودی نتیجۀ تکذیب خود را ملازم با خود خواهید دید!» از این کریمۀ مبارکه استفاده می‌شود که هر اعتنائی که پروردگار به بندگان خود دارد در اثر دعای آنهاست؛ و چون دعا مناط توجّه و اعتناء ‌خداست بنابراین هر چه دعا از دل پاک‌تری و از توجّه و انقطاع بیشتری به خدا کرده شود اثر ‌آن که عطف توجّه و اعتنا و رحمت خداست بیشتر خواهد بود؛ چون بنده دعا کند پروردگار مستجاب فرماید و سلسلۀ‌ علل و معلولات را طبق خواستۀ او به گردش درآورد: بنابراین دعا مهمترین عامل در سلسلۀ اسباب برای حصول نتیجه است؛ اگر دعا نباشد بلا از آسمان نازل شود و اگر دعا بشود جلوی بلا را بگیرد. در کافی با إسناد خود از بسطام الزیّات روایت می‌کند از حضرت امام جعفر صادق علیه‌السّلام، قال: إنَّ الدُّعاءَ یَرُدُّ القَضاءَ و قَد نَزَلَ مِنَ السَّماءِ و قَد اُبرِمَ إبراماً.(2) اگر دواعی برای حصول بلا شدید باشد دعای بهتری باید کرد و جدّی‌تر از خدا باید خواست، و اگر دواعی بلا ضعیف باشد با دعای مختصری رفع می‌گردد. 📚 انوار الملکوت، ج2، ص308 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1- سورهٔ الفرقان (۲۵) آیهٔ ٧٧. 2- الکافی، ج٢، ص۴۶۹: [دعاء قضای الهی را دگرگون خواهد کرد همچون ریسمان محکم که کم‌کم رشته‌های آن باز شود.] 🆔 @allame_tehrani