🌿 از دیدگاه علامه جعفری 🔰 قسمت ۵۳ هیچ ناتوانى‌اى وقیح‌تر از آن نیست که برده یک پدیده، خود را مالک آن تلقى کند. این بردگان قدرت هرگز به ذهن خود خطور نمى‌دهند که بردگان ناهشیار قدرتى هستند که وابسته به صدها عامل انسانى و طبیعى است. اینان قدرتى را مى‌پرستند که از هزاران مثبت‌ها و منفى‌هاى غیر اختیارى و نامعلوم عبور مى‌کند و در اختیار آنان قرار مى‌گیرد و آنان هم با تمام ساده‌لوحىِ مستانه گمان مى‌کنند که با همه آزادى و اختیار، قدرت را به دست آورده و مى‌توانند آن را با کمال هشیارى و آزادى حفظ کنند! مثلاً، آن بیمارى که در کودکى یا جوانى به سراغش آمده بود، با خوردن یک غذاى مفید که کمترین اطلاعى از خواص طبى آن نداشته باشد، منفى شده است؛ دشمنانى که براى از بین بردن او تعقیبش مى‌کردند، راه را گم کردند و او را ندیده‌اند؛ یا پس از عبور از دامنه کوهى، بهمنى سرازیر شده است که اگر چند لحظه در عبور از دامنه کوه تأخیر مى‌کرد، زیر آن بهمن متلاشى مى‌شد. این منفى‌ها که براى قدرتمند، مسیر و راهى بسیار باریک باز کرده و او را به موقعیت فعلى‌اش رسانده‌اند، مورد توجه قرار نمى‌گیرند. همچنین است مثبت‌هاى غیر اختیارى و نامعلوم، مانند اینکه معشوقه‌اش لباس زیباى نظامى را دوست دارد و براى جلب‌نظر او وارد دانشکده نظام مى‌شود و تحت تعلیم و تربیت یک استاد نظامى ماهر که به هیچ وجه در اختیارش نیست، مراتب نظامى‌گرى را سپرى مى‌کند؛ آنگاه براى به دست گرفتن مراحلى از قدرت، خواب‌ها مى‌بیند و در رؤیاها غوطه‌ور مى‌شود و بدون آنکه شایستگى واقعى براى مدیریت داشته باشد، همردیف‌هایش در یک جنگ کشته مى‌شوند، یا بازنشست و یا اخراج مى‌شوند و راه براى رسیدن او به قدرت باز مى‌شود. جعفری، محمدتقی، ترجمه و ، ج ۶، ص ۱۰۶ و ۱۰۷ 🌺استاد علامه محمدتقی جعفری🌺 @allameh_jafari