🔹 على (ع) و مسئلۀ مرگ
ادامه...
🌿 آن بزرگِ بزرگان مى‌فرمايد:
«فرزند ابيطالب به مرگ مأنوس‌تر است از كودك شيرخوار به پستان مادرش».
كمتر ادعايى ديده مى‌شود كه مانند اين ادعاى مقرون به دليل، بلكه با يك بيان ذوقى، دليل آن پيش از ادعا در ذهن شنونده جايگير شود.
تاريخ ننگ‌آور بشرى با هزاران مجسمه و بت دروغين كه مى‌سازد و به خود آدميان تحويل مى‌دهد، و با هزاران حق‌كشى و جنجال بى‌اساس نتوانسته است دوستىِ حقيقىِ نورِ ديدۀ ابراهيم خليلِ (ع) بت‌شكن را با يزدان پاك انكار كند. نزديك به هزار و چهارصد سال است كه بلندگوى تاريخ، به صراحت و روشنى مى‌گويد: على (ع) در ادعاى دوستى با خدا گزافه‌گويى نكرده است. اين ادعا را در يك دست، و تاريخِ زندگىِ روشنِ على (ع) را در دست ديگر بگيريد و با يكديگر تطبيق كنيد؛ آنجا كه ايليا پاولويچ پطروشفسكى مى‌گويد:
🔹«على تا سر حد شور و عشق، پايبند دين بود؛ صادق و راستكار بود؛ در امور اخلاقى بسيار خرده‌گير بود؛ از نامجويى و طمع و مال‌پرستى به دور بود و بى‌شك مردى دلير و جنگاورى باشهامت بود ... على، هم مردى سلحشور، هم شاعر و تمام صفات لازم اولياء الله در وجودش جمع بود». (پطروشفسكى، اسلام در ايران، ترجمۀ كريم كشاورز، ص ۵۰)
اكنون كه على (ع) دوست و ولىّ خداست، چرا شب و روز آرزوى ملاقات و شتافتن به محضر اعلاى او را نداشته باشد؟ بپرس از كتاب آسمانى، كه آن هم مى‌گويد:
دوست حقيقى بايد آرزوى ملاقات دوست را داشته باشد.
قُلْ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ هَادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِيَاءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا اْلمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ. (سورۀ جمعه، آيۀ ۶)
بگو: اى طايفۀ يهود! اگر گمان مى‌كنيد دوستان خدا شماييد و بس، آرزوى مرگ كنيد، اگر راست مى‌گوييد.
چرا مرگ براى على‌بن ابيطالب (ع) شيرين‌تر از پستان مادر نزد كودك شيرخواره نباشد؟ او كه مانند جنينِ عاشق به شكم مادر، عاشق به زندگى پوچ و فريبنده و پر از ناگوارى‌ها نيست؛ او با عقل سالم و فطرت پاك خود دريافته بود كه مرگ يعنى باز شدن درهاى ابديت؛ مرگ يعنى رهايى از قيود تاريك ماده.
آرى، كشاورزى كه در هر فصل خاص، بذرافشانى و زراعت مى‌كند و در انجام تكاليف كشت و زرع، كوچك‌ترين مسامحه‌اى روا نمى‌دارد، چرا به انتظار روز درو ننشيند و هنگام يادآورى از انباشته شدن محصول در مقابل چشمانش خوشحال نشود؟
مگر ايام زندگى انسان، فصل بذرافشانى نيست؟ مگر با شروع مرگ، هنگام درو كردن محصول نمى‌رسد؟
آرى، على (ع) حق دارد كه:
از غوغاى مرگ و غائلۀ پس از مرگ نگرانى ندارد.
ادامه دارد...
💠 #دلنوشته ی علامه محمد تقی جعفری درباره شهادت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (ع) از کتاب «مجموعه آثار ۱۱ ـ #معنای_زندگی »، صص ۴۴۸- ۴۵۹
🍃استاد علامه محمدتقی جعفری🍃
@allameh_jafari