🔹 على (ع) و مسئلۀ مرگ ادامه... سرانجام، آن زمامدار پارسا و نيرومندى كه از فراوانى وصلۀ لباس در هنگام رياست مطلقه، از وصله‌كننده شرمنده مى‌شود و در تمامى مدت زندگى، به نيرومندان و ناتوانان دربارۀ حقوق انسانى به يكسان نظر مى‌كند و از دم شمشيرِ برّان خود، با اينكه همواره خون تبهكاران از آن مى‌چكيد و در جنگ‌هاى مرگبار در صف اول برق مى‌زد و در صدها حادثۀ مختلف كه انتقام‌جويى در آنها، انسانيت را از انسان سلب مى‌كند، قطره خونى بناحق نمى‌ريزد، و در زير زخم سنگين‌بار مرگ، غذاى قاتل جنايتكار را فراموش نمى‌كند و از هيجان پدركشتگى فرزندانش جلوگيرى مى‌كند، مى‌گويد: يَا بَنِي عَبْدِ الْمُطَّلِبِ ، لاَ أُلْفِيَنَّكُمْ تَخُوضُونَ دِمَاءَ الْمُسْلِمِينَ خَوْضاً، تَقُولُونَ : «قُتِلَ أَمِيرُالْمُوْمِنِينَ ». (نهج‌البلاغه، نامۀ (وصيت) شمارۀ 47) اى فرزندان عبدالمطلب! هرگز شما را نبينم كه در خون‌هاى مسلمانان فرو رفته‌ايد، با اين دليل كه «اميرالمؤمنين كشته شده است». كيست كه هنگام عبور از دالان مرگ به سوى صفحات پس از مرگ، لباس وصله‌خورده را عوض و با قطعه‌اى كفن معمولى، مانند لباس احرام، جسد خود را به زير خاك بفرستد و خود به ملاقات پيشگاه معبودش بشتابد؟ كدام نگرانى مى‌تواند او را شكنجه و آزار دهد؟ به عظمت خداوند اعلا سوگند! آن لباس وصله‌دار و آن انسان كه ارزش خود را از على (ع) دريافته است و آن قلب رئوف و بامحبت، حتى خود آن قاتل جنايتكار و آن كفن معمولى، گواه صدقند كه: على (ع) از غوغاى مرگ و غائلۀ پس از مرگ نگرانى ندارد. 💠 #دلنوشته ی علامه محمد تقی جعفری درباره شهادت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (ع) از کتاب «مجموعه آثار ۱۱ ـ #معنای_زندگی »، صص ۴۴۸- ۴۵۹ 🍃استاد علامه محمدتقی جعفری🍃 @allameh_jafari