💠 ... از نظر شخصیت رشد یافته، یک فرد از افراد جامعه بعنوان اینکه انسان است ، محبوب است ، از طرف دیگر قوانین فردی و اجتماعی وجود دارد که آن انسان خواه ناخواه مشمول آن قوانین است ، تطبیق آن قوانین به آن انسان محبوب ، جریان عدالت را درباره او نیز حتمی می سازد ، پس محبوبیت آن شخصیت در اجتماع با عدالت درهم آمیخته است ، یعنی اگر آن انسان خلاف قانونی مرتکب شود ، در عین حال که از محبوبیت انسانی برخوردار است ، مستحق کیفر نیز می باشد . اگر محبت بانگیزگی عاملِ مادیِ شخصی لذت بار بوده باشد ، همینکه مشمول کیفر گشت ، آن محبت به خصومت و عداوت مبدل می گردد در صورتیکه چون برای شخصیت رشد یافته ، خود انسان ذاتا محبوب است ، و هنوز حق انسانیت او ساقط نگشته است ، لذا محبت مبدل به خصومت شخصی نمی شود ، بلکه رفتار خلاف قانونی به اندازه خود نه کم و زیاد، از موجودیت او در مجرای انسانیت میکاهد ، امّا او با اینحال انسان است و از همان جهت انسانی مطلوب و محبوب است . 🔹 این پدیده را رفتار عینی علی بن ابیطالب ‏‏‏(علیه السلام) در همه زندگانیش اثبات نموده است . در جنگ های صفین لشکریان معاویه ، آب فرات را بروی لشکریان علی می بندند و آنان را در معرض هلاکت قرار می دهند ، با فرمان علی فرات بدست لشکریان علی می افتد و می خواهند در مقابل خلاف قانون لشکریان معاویه ، آب را بروی آنان ببندند ، علی ‏‏‏(علیه السلام) فرات را در اختیار آنان می گذارد و از بستن آب بروی لشکریان معاویه ، آن دشمن خونخوار جلوگیری می کند . همچنین رفتار او با قاتلش . و بطور عموم رفتار او با همه دشمنانش که دنیا را بر او تنگ کرده بوده اند... 🌷 علامه محمد تقی جعفری ، #تفسیر_نهج_البلاغه ، جلد ۱ 🌿استاد علامه محمدتقی جعفری🌿 @allameh_jafari