تبیین چهل مسألۀ #اعتقادی 💠 اصل چهارم: #امامت مسأله 19: امامت و ولایت امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب 🔸در خصوص ولایت و خلافت بلافصل امیرالمؤمنین، على بن ابی‌طالب«ع» بیش از هزار دلیل آورده شده است و عالمان بزرگ شیعه و سنّى در این باره كتاب‌ها نوشته‏‌اند، كتاب‌هایى مانند: عبقات الانوار، المراجعات، الغدیر، احقاق الحقّ از عالمان برجسته شیعه، و ینابیع الموّدة، فصول المهمّة و شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید از عالمان بزرگ اهل سنّت؛ ما از بین این دلیل‌ها به سه دلیل اشاره مى‌‏كنیم: 🔸دلیل اوّل: بنابر دلایل فراوانی، امیرالمؤمنین«ع» از هر نظر به‌خصوص از نظر علمی مقدّم بر همگان است و بر اساس آیۀ مباهله آن حضرت «نفس پیامبر گرامی» نامیده شده است که خود نشان بارزی برای افضل بودن امیرالمؤمنین«ع» نسبت به سایرین است. به خصوص اینکه نظیر این آیه و آیات دیگری که در شأن حضرت علی«ع» نازل شده است، در شأن هیچ‌کس دیگری نازل نشده است. و بنابر حکم عقل، هرکه افضل است باید مقدم باشد، به‌ویژه در امر مهمّی چون خلافت و ولایت لزوم مقدّم بودن امیرالمؤمنین«ع» بدیهی است. 🔸دلیل دوّم: به اقرار شیعه و سنی و بر اساس روایات متواتر فراوانی، پیامبر گرامی«ص» هرکجا فرصتی به‌دست می‌آوردند، خلافت امیرالمؤمنین«ع» را گوشزد می‌کردند. 🔸روایاتی که در آن با صراحت به ولایت و خلافت امیرالمؤمنین«ع» اشاره شده است، بسیار است و در این نوشتار مختصر امکان بیان آن روایات نیست. 🔹این‌گونه روایات برای اهل انصاف و معرفت قابل توجیه بر امر دیگری به جز خلافت بلافصل امیرالمؤمنین«ع» نیست و اگر توجیه نیز بشود، توجیه کننده به خوبی می‌داند‌ که توجیه غلطی است و از لجاجت و عناد سرچشمه گرفته است. 🔹جریان غدیرخم که در حجة‌‌الوداع اتفاق افتاده و در آن، پیامبرگرامی«ص» بنابر دستور مستقیم خداوندمتعال، با صراحت تمام، امیرالمؤمنین«ع» را به خلافت منصوب کردند، قابل انکار یا توجیه نیست. در غدیر، پس از نصب امیرالمؤمنین«ع» به خلافت، طبق بیان آشکار قرآن کریم، دین اسلام کامل شد و کافران از این دین مأیوس شدند. 🔸دلیل سوّم: آیاتی از قرآن کریم به خوبی دلالت بر ولایت و خلافت امیرالمؤمنین«ع» دارد. بهترین و یا دست کم یکی از بهترین آیات در این باره «آیۀ ولایت» است: 🔹«انِّما وَلیكُم‌ُ اللهُ وَ رَسُولُه‌ُ وَ الِّذین‌َ امَنُوا الِّذین‌َ یقیمُون‌َ الصِّلوةَ وَ یؤْتُون‌َ الزِّكوةَ وَ هُم‌ْ راكعُون‌َ» 🔸تردیدی وجود ندارد که این آیۀ شریفه صرفاً در شأن امیرالمؤمنین«ع» و در موقعی که انگشتری خود را در نماز و هنگام رکوع به فقیر اعطا کردند، نازل شده است. 🔸علاوه بر اتّفاق شیعه، علامۀ امینی در کتاب شریف «الغدیر» آورده است که بیش از بیست نفر از عالمان بزرگ اهل‌سنّت و هر یک از طرق متعدد و مختلف نقل کرده‌اند که این آیۀ شریفه در شأن امیرالمؤمنین«ع» نازل شده است. حتی برخی از علمای سنّی مذهب که تعصّب خاصّی در اعتقادات خود داشته‌اند نیز گفته‌اند که علماء اجماع کرده‌اند شأن نزول این آیه امیرالمؤمنین«ع» است. همچنان‌که شک نیست که منظور از «ولایت» در آیۀ شریفه، دست کم ولایت تشریعی، یعنی حکومت بر مردم از طرف خداوند است. 🔸نظر دقیق و علمی به آیۀ شریفه، نمایانگر این مطلب مهم است که خدای سبحان، ولایت تکوینی و تشریعی خود را به طور ذاتی و استقلالی دارا است و به‌ طور تبعی و غیر ذاتی، به پیامبرگرامی«ص» و امیرالمؤمنین علی«ع» عنایت فرموده است. #عصاره_دین(رسالۀ جوان و نوجوان) آیت‌الله العظمی مظاهری 🆔 @almazaheri