🔻درس اخلاق آیت‌الله العظمی مظاهری؛ فضیلت‌های فراموش شده 🔸فضیلت دوازدهم؛ خلوص، جلسۀ چهارم بِسْمِ‏ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم‏ 🔹از نظر علمای علم اخلاق، فضیلت خلوص، زیربنایی است؛ اگر در اعمال باشد، ذره،‌ دریا می‌شود و کاه، کوه می‌شود و اگر نباشد؛ دریا، ذره می‌شود و کوه، کاه می‌شود، گردوی پوچ می‌شود. اگر دل برای خدا خالص نباشد، شرک است. اگر ما رنگ خلوص نداشته باشیم، شیطان ما را می‌شناسد و ما را می‌برد. 🔹تحصیل فضیلت خلوص تا رسیدن به جایگاهی که خلوص به اعمال بخورد و گفتار و کردار انسان صددرصد خدایی شود، مشکل است. از آن مشکل‌تر، آن است که خلوص به دل بخورد و ما موحّد شویم، خلوص به خود ما بخورد و ما اهل عالم ملکوت شویم. به قول قرآن رنگ خدا پیدا کنیم. 🔹آیت‌الله العظمی بروجردی«رحمت‌الله‌علیه»، مرد مخلصی بود؛ اما همین مرد بزرگ، دم مرگ یک روایت می‌‌خواندند و گریه می‌کردند: «أَخْلِصِ الْعَمَلَ فَإِنَّ النَّاقِدَ بَصِيرٌ»؛ عمل را خالص کن، زیرا آنکه مراقب توست، خیلی بیناست، به قول عوام، مو را از ماست می‌کشد. 🔸جملۀ ایشان یک پند و پیام برای ماست. باید مواظب باشیم که اولاً به اعمال، گفتار و کردارمان به غیر از خدا، رنگی نخورد تا کم کم به آنجا برسد که در دل ما چیزی یا کسی جز خدا نباشد. دل ما درب داشته باشد، دربان داشته باشد و روی همه بسته باشد و فقط برای خدا باز باشد. 🔹حیف نیست که شیطان در این دل دخالت کند؟ حیف نیست که صفات رذیله در دل رسوخ کرده باشد؟ حیف نیست که غیر از خداوند در دل باشد؟ معلوم است کسی که مواظبت نکند و غیر از خدا در دلش راه یابد، نه تنها دل او عرش خدا نیست، بلکه هیزم جهنّم در دلش آتش می‌گیرد. 🔹سورۀ ماعون، آیات پرمحتوا و درس‌آموزی دارد. در آخر سوره، به نکتۀ دقیقی راجع به ریا و محرومیّت از فضیلت خلوص اشاره شده است. 🔸می‌فرماید: «الَّذینَ هُمْ یراؤُنَ»؛ وای به کسی که با خدا و با مردم رابطه دارد، اما رنگ خدا ندارد و ریاکار است؛ نماز جماعت می‌خواند، اما ریا دارد، اگر نماز شب بخواند هم خالصانه نیست، ریا دارد. 🔹روش همۀ اهل‌بیت«ع» چنین بوده است که در دل شب و مخفیانه به نیازمندان کمک می‌کرده‌اند. حتی از کمک به مخالفان و غیر شیعیان نیز دریغ نداشته‌اند، بدون اینکه خود آن افراد بفهمند از چه کسی کمک گرفته‌اند. 🔸در حالات امام سجاد«ع» از زبان فرزندشان امام باقر«ع» می‌خوانیم که ایشان شب‌ها و در تاريكی از خانه خارج می‌شدند. انبانی از دينار و درهم یا کیسه‌هایی حاوی خوراكى يا هيزم بر دوش خود حمل مى‏كردند. وقتی به در خانه‏اى مى‏رسيدند، آن را مى‏كوبيدند و به هركه از آن بيرون مى‏آمد چيزى مى‏دادند. آن حضرت هنگام کمک به فقرا روى خود را مى‏پوشاندند تا شناخته نشوند. بعد از رحلت ایشان، آن نیازمندان از کمک‌های امام«ع» محروم ماندند و تازه فهمیدند که ایشان امام سجاد«ع» بوده‌اند. 🔹کسی که می‌خواهد با جوانمردی و با اخلاص به فقرا کمک کند، باید به روش ائمۀ طاهرین«ع» کمک او مخفیانه باشد و هیچ کس حتی همسرش از آن با خبر نگردد. 🔹قرآن کریم در سورۀ مبارکه انسان، جلوه‌ای از ایثار خالصانۀ اهل‌بیت«ع» را به نمایش گذاشته است. آن سوره حاوی برخی فضائل اهل‌بیت«ع» است و تعریف‌های والایی از ایشان در آن سوره آمده است. ایثار آن خانواده، چون رنگ خلوص داشته، یک سوره با آن محتوا برای آن نازل شده است. نزول این سوره و اشاره به این حکایت آموزنده در آن، به خاطر آن است که ما پند بگیریم و هر کاری می‌کنیم برای خدا باشد و در کارهایمان هیچ چیز و هیچ کس جز خدا نباشد. 🔸از شما تقاضا دارم که خودتان را فریب ندهید و خیال نکنید که خلوص دارید. حضرت امام خمینی«قدّس‌سرّه» بعضی اوقات به ما سفارش می‌کردند و می‌فرمودند: «چهل سال خون جگر می‌خواهد تا انسان بتواند درخت رذالت ریا و تظاهر را از دل بکَند». این خیلی مشکل است، اما بدانید که خیلی لازم است و باید روی آن کار کنیم. 🔹متن کامل در: 🌐 https://b2n.ir/f04406 #درس_اخلاق #فضیلت_‌های_فراموش_شده 🆔 @almazaheri