#پرسش_و_پاسخ ❓پرسش: چرا (طبق اصول اعتقادی) گفته می‌شود بين خالق و مخلوق هيچ وجه اشتراکی وجود ندارد؟ وقتی خدا در آخرت به ما عمر بی‌نهايت می‌دهد، آیا اين جاودانگی وجه اشتراک نیست؟ ✍️ پاسخ: باسمه تعالی؛ همين كه خداوند متعال جاودانگی را به كسی اعطا می‌كند، اين اعطا كردن را «خَلق» می‌نامند. پس وقتی كه خلق شد، ديگر ازلی و ابدی نيست و نامحدود نمی‌باشد، بلكه باز هم مخلوق و محدود است. يعنی اينكه جاودانه می‎شود، ولی جاودانگی‎اش افساری دارد كه به دست خالقش می‎باشد. حال ببينيد اين جاودانگی با جاودانگی‎ای كه به هيچ كجا وابستگی ندارد با هم مساوی هستند و با هم مشترك می‎باشند؟ مسلما چنين نخواهد بود. مطلبی كه در پايان فرموده‌ايد نيز می‎تواند به اين صورت صحيح باشد كه ما عالميم و خدا هم عالم است، علم ما اكتسابی و موهبتی و محدود است و نيز قائم به غير است، لكن علم پروردگار هيچكدام از اينها نيست، بلكه بالاستقلاله عالم است و علمش نامحدود است. پس اشتراك ما با پروردگار در بعضی از صفات فقط در واژه و لفظ می‎باشد، نه در چيز ديگر. 🆔 @almiqat