#شگفتی_های_آفرینش ✅ در جست‌وجوی شیر! امام صادق(ع)، این بار طریقه شیر خوردن نوزاد را برای مفضل مورد اشاره قرار می‌دهد. اینکه نوزاد پس از تولد زبان از دهان بیرون آورده و لب‌ها را در طلب شیر می‌جنباند تا اینکه مادر او را شیر می‌دهد و مادامی كه اعضا و جوارح او نرم و ظریف است، به این شیر تغذیه می‌شود. (توحید مفضل، ص۴۸) جالب اینجاست، نوزادی که به‌تازگی پا به دنیای بیرون از رحم گذاشته، بدون آنکه تا کنون چیزی خورده باشد و بدون آنکه حتی خوردن و آشامیدن کسی را دیده باشد، به‌خوبی آگاه است که از امروز باید لب و دهان خود را در جست‌وجوی غذا به حرکت درآورد و چون مادر او را شیر داد، باید به‌وسیله مکش غذای خود را دریافت کند! اینجا سوالی پیش می‌آید که قابل تامل است و امیر مؤمنان علی(ع) نیز در خطبه ۱۶۲ نهج‌البلاغه به آن سوال اشاره نموده و آن سوال این است: چه کسی هنگام گرفتن شیر، مکیدن به او آموخته؟! او از کجا می‌داند در این لحظه باید چنین کند؟! جالب است؛ پیدایش جنین، نمو آن در رحم مادر، تغذیه او از خون و سپس شیر و طریقه خوردن شیر، همه و همه یکپارچه وجود خالق و هدایتگری را فریاد می‌زنند که گاه همین طفل عاجز و نحیف پس از رشد و بلوغ و جوانی، لب به انکار او می‌گشاید و سوال می‌کند: اگر من خالقی داشته‌ام پس کو نشانه‌های او؟!! و خداوند نیز در آیه ۴ سوره جاثیه، آفرینش همین بنده مغرور را نشانه‌‌ای از نشانه‌های خود معرفی نموده و می‌فرماید: وَفِی خَلْقِكُمْ وَمَا يَبُثُّ مِنْ دَابَّةٍ آيَاتٌ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ (و در آفرينش شما، و جنبندگانی كه در سراسر زمين منتشر ساخته، نشانه‌هایی است برای جمعيتی كه اهل يقينند) 🆔 @almiqat