♨️در انجام اعمال، هر چند مستحب باشد، باید تعداد دعا و ذکر یا عدد ایام آنها رعایت شود و در آن سهل انگاری نشود. 🔰علامه حسن زاده آملی 🔅در بعضى از ادعيه و اذكار بيان عدد دعا و ذكر و يا عدد ايّام آنها از معصوم صادر شده است. در حفظ عدد سهل انگارى نشود با اينكه اعمال مستحبّه اند. و بايد به دستور اهتمام داشت چه در حفظ و مراعات صورت آن و چه در عدد آن، يعنى هرچه دستور العمل است به هر صورت و عدد بايد به همان منوال عمل شود و هيچ نحوه تخطّى و مداخله در آن روا نبود چه عمل به دستور عددى خود يك نحو تأديب و تعويد نفس است. 🔅علاوه اينكه عالم جليل محمود بن محمّد دهدار متخلّص به عيانى و صاحب «مفاتيح المغاليق» در اول رساله «خلاصة جواهر الاسرار» گويد: «حضرت امام به حق ناطق جعفر بن محمّد الصّادق عليه السّلام فرموده است كه: بدانيد اسماء اللّه به منزله دفائن اند و عدد به منزله ذراع آن مساحت، اگر ذراع كمتر فرا نهى به دفين نرسى و اگر زياده بگيرى نيز نرسى بلكه در گذرى». 🔅فاضل شوشترى فتح اللّه بن محمّد رضا حسينى مرعشى در اوائل كتاب شريف «وفق المراد في علم الاوفاق و الاعداد» گويد: «اكابر اهل تحقيق گفته اند كه عدد به منزله حوض آبى است كه در آن غسل ارتماسى كنند اگر عمق آب زياده از حدّ باشد موجب غرق مى شود و اگر كم، غوطه خوردن ميسّر نيست. و گفته اند كه عدد حكم دندانه كليد دارد كه به زياد يا كم نمودن آن در وا نمى شود كما قيل: «الاعداد أرواح و الحروف أشباح، و العدد كأسنان المفتاح اذا نقصت أو زادت لا يفتح الباب. و الزيادة على العدد المطلوب اسراف، و النّقص منه اخلال». يكى از مشايخ روايت مى كرد كه در سوره مباركه يس اسمى هست كه بر طرف مى شود به بركت آن كورى مادر زاد و پيسى. او را گفتند كه آيا اگر كسى تمام سوره را بخواند نفعى از اين مقوله كه مى گويى به او خواهد رسيد؟ جواب داد: هرگاه حكيم يك دوا را براى مرضى مقرّر كرده باشد و آن دوا در دكّان عطّارى باشد و مريض برود و تمام ادويه دكّان او را بخورد آيا نفعى به او خواهد رسيد؟ همچنين است اين اعمال». اين بود آنچه را شوشترى نقل كرده است. 🔅و ما به ذكر دو حديث شريف در اين موضوع تبرّك مى جوييم و بدان اكتفا مى كنيم: 💠حديث اول: ثقة الاسلام كلينى در كتاب دعاء «اصول کافى» (حديث 17 باب القول عند الاصباح و الامساء ج 2 ص 383 معرب)، روايت فرموده است به اسنادش عن العلاء بن كامل قال: سمعت أبا عبد اللّه عليه السّلام يقول: «و اذْكر ربّك في نفسك تضرّعا و خيفة و دون الجهر من القول» عند المساء: لا اله الاّ اللّه وحده لا شريك له، له الملك و له الحمد يحيى و يميت و يميت و يحيى و هو على كلّ شيء قدير. قال: قلت: بيده الخير. قال: انَّ بيده الخير و لكن قل كما اقول لك عشر مرّات، و اعوذ باللّه السّميع العليم حين تطلع الشّمس و حين تغرب عشر مرّات. 🔸در اين حديث ملاحظه مى فرماييد كه علاء خواست بيده الخير را زياده گراند و يا از روى استفهام گفت بيده الخير اضافه شود، امام فرمود كه البتّه خير در دست اوست، و لكن همانطور كه من به تو گفته ام بگو. 💠حديث دوم: دعاى غريق است كه شيخ اجل صدوق در «اكمال الدين» به اسنادش روايت فرمود: عن عبد اللّه بن سنان قال: قال أبو عبد اللّه عليه السّلام ستصيبكم شبهة فتبقون بلا علم يرى و لا امام هدى، لا ينجو منها إلاّ من دعا بدعاء الغريق. قلت: و كيف دعاء الغريق؟ قال: تقول: يا اللّه يا رحمن يا رحيم يا مقلّب القلوب ثبّت قلبى على دينك. فقلت: يا مقلّب القلوب و الابصار ثبّت قلبى على دينك. فقال: انَّ اللّه عزّ و جلّ مقلّب القلوب و الأبصار و لكن قل كما أقول: يا مقلّب القلوب ثبّت قلبى على دينك (بحار ط 1 جزء دوم ج 19 ص 276). 🔸«عبد اللّه سنان گفت: امام صادق عليه السّلام فرمود: بزودى شبهه اى به شما مى رسد پس بدون علمى يعنى پرچم و نشانهاى راهنمايى كند و بدون پيشوايى هدايت نمايد مى مانيد، از آن شبهه رهايى نمى يابد مگر كسى كه دعاى غريق بخواند. گفتم: دعاى غريق چگونه است؟ فرمود: مى گويى: يا اللّه يا رحمن يا رحيم يا مقلّب القلوب ثبّت قلبى على دينك. من گفتم: يا مقلّب القلوب و الابصار. امام فرمود: البتّه خداى عزّ و جلّ مقلّب القلوب و الابصار است و لكن چنانكه مى گويم بگو: يا مقلّب القلوب ثبّت قلبى على دينك». در اين حديث مى بينيد كه عبد اللّه سنان خواست و الابصار را اضافه نمايد امام اجازه نفرمود، فتبصّر. 📚 رساله نور على نور در ذكر و ذاكر و مذكور، ص: 54 @almorsalaat