📗مربی و تربیت ▫️آیت الله حائری شیرازی 💠در قرآن جمله جالبی از قول «مؤمن آل فرعون» می­‌گوید: «...أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ ٭ فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا...» (... من کار خود را به خدا واگذارم که خداوند نسبت به بندگانش بیناست؛ خداوند او را از نقشه‌های سوء آن­ها نگه داشت...) از این چه می­‌فهمید؟ از معنای اینکه «فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا...»، از اینکه خدا مؤمن آل فرعون را از سیئات و بدی­‌هایی که درباره او اندیشیده بودند حفظ کرد، چه می­‌فهمید؟ نمی­‌گویید که خدا به یک تدبیر معجزه‌آسا مؤمن آل فرعون را از فرعونیان آزاد کرد و هیچ­‌کس نتوانست به او آسیبی برساند و خدا او را حفظ کرد، چون برای خدا قیام کرده بود؟ اما امام صادق (ع) می­‌فرماید: «وَ اَللهِ لَقَدْ قَطَعُوهُ إِرْباً إِرْباً.» به خدا قسم مؤمن آل فرعون را قطعه قطعه کردند! این فرهنگ قرآن است. سیئات این نبود که او را «تکه تکه» کنند؛ سیئات این بود که او را «منحرف» کنند. از دید قرآن سیئه این نیست که کسی ریزریز شود؛ سیئه آن است که پایش بلغزد؛ سیئه این است که کسی منحرف شود و خریدنی باشد. قرآن می­‌خواهد بگوید که نه تهدید آن­‌ها بر وی اثر کرد و نه تطمیع آن­‌ها و خدا او را از تمام فشارها نجات داد، به طوری­ که تا آخرین لحظه سستی نشان نداد. این­‌ها «...سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا...» بودند و خدا او را به این ترتیب حفظ کرد. 🔸 #مربی‌و‌تربیت - صفحه ۹۷ 📚📚📚کتابخانه مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_lib