🍃 بهار پس از سیصد و شصت و پنج روز دوباره خود را رسانده بود تا جامه نو به طبیعت بپوشاند ، غبار خستگی از دل ها بزداید و شاید هم آمده بود تا نوید رسیدن مهمان کوچکی را بدهد. 🍃 مهمانی که وجودش مقدمه و نسل های بعد است. مقدمه ای برای و ساختن آینده ای برای آنها که قرار است راوی این مقاومت باشند. 🍃 و شاید وجود هم ، همان مژده ای بود که بهار قاصدش است و پای این قاصد هنوز به حریم دل اهل خانه نرسیده که بذر امید در قلبشان جوانه زده و به انتظار نشسته بودند. 🍃و ثمره درخت امیدشان فرزندی بود که از ابتدا آب و گلش را با به محبوب آمیخته بودند و در کالبدش روحی به وسعت آسمان و گرمای خورشید دمیده بودند. 🍃 همین وسعت روح گرمابخشش بود که سعادت خویش را در لباس و راه و رسم ایشان جست. پس هم به رسم خوب کردنش او را شهد عشق نوشاند و جشن ملبس شدنش را در محضر بهشتیان بر پا کرد. 🍃 و امروز اگر بود بیست و ششمین بهار عمر خویش را تماشا میکرد. خوشا به حالش که اکنون شش سال است ملکوتیان جشن میلادش را برگزار می‌کنند 🎊 ♥️ ✍نویسنده: 🌸به مناسبت سالروز تولد 📅تاریخ تولد : ۶ فروردین ۱٣٧۴ 📅تاریخ شهادت : ۱۰ آذر ۱٣٩۴ 📅تاریخ انتشار : ۵ فروردین ۱۴۰۰ 🥀مزار شهید : گلزار شهدای امیدیه