#باغنار2🎊
#پارت14🎬
و آن صدای اذان بود که از بلندگوی مسجد کائنات، در حال پخش بود.
_به جای شیرین زبونی، سریع گوسفندات رو ببر طویله که بعدش باید بیای نماز جماعت!
نماز جماعت امروز به امامت استاد مجاهد، در مسجد کائنات برگزار شد. همگی پشت سرِ استاد مجاهد صف کشیده بودند و داشتند تسبیحات حضرت زهرا را به جا می‌آوردند. فضای مسجد آرام بود و فقط گه‌گاهی صدای هورت کشیدن چای توسط بانو شبنم به گوش می‌رسید. اعضا که اعصابشان به اندازه کافی به خاطر دزدی اخیر داغان بود، دیگر گنجایش صدای هورت کشیدن بانو شبنم را نداشتند و هرلحظه ممکن بود کاسه‌ی صبرشان لبریز شود. بانو شبنم که متوجه‌ی نگاه تند و تیز اطرافیان شده بود، با غرولند گفت:
_خب طبق جدول ویارم، الان باید دوتا قوری چایی بخورم. مشکلیه؟!
اعضا که دیگر عادت کرده بودند، پوفی کشیدند و چیزی نگفتند. چند ثانیه‌ای به همین منوال گذشت که بالاخره استاد مجاهد از جایش بلند شد و پشت میکروفون رفت.
_خب دوستان یه صلوات محمدی پسند بفرستید!
_اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
بعد از فرستادن صلوات، استاد مجاهد ادامه داد:
_خب دوستان، همگی از وضعیت فعلیمون اطلاع دارید و نیازی نمی‌بینم که خیلی بخوام توضیح بدم؛ اما برای شفاف‌سازی و اینکه دیگه حرفی توی کار نباشه، مختصر توضیحی عرض می‌کنم. کم کم داره یک سال میشه که استاد واقفی و یاد دیگه بین ما نیستن و این مسئله هم بر کسی پوشیده نیست که استاد واقفی چقدر به گردن همه‌مون حق داشت...!
صحبت‌های استاد مجاهد که به اینجا رسید، ناگهان صدای ضجه‌ی کسی بلند شد. آن فرد کسی نبود جز احف که گریه‌کنان بر سر و صورت خود می‌زد و می‌گفت:
_آخ استاد! کجایی که ببینی احفت داره از غم دوریت جون میده؟! یادمه هرموقع از بی‌همسری گله می‌کردم، می‌زدی روی شونم و می‌گفتی "همسر بهشتی نصیبتان." ولی استاد، الان دیگه کسی نیست که وقتی از بی‌استادی گله می‌کنم، بگه "استاد بهشتی نصیبتان."
و زار زار گریه می‌کرد. جماعت عاقل اندر سفیهانه، نظاره‌گر معرکه‌ی احف بودند که مهندس محسن، با یک لیوان آب قند به یاری احف شتافت و بعد از اینکه آب قند را به خوردش داد، زیربغلش را گرفت تا بلندش کند و به بیرون هدایتش کند؛ اما احف ناگهان تغییر موضع داد و مثل موشک از جا پرید که در این بِین، مهندس محسن به خاطر تغییر موضع ناگهانی و پرش نابه‌جای احف، نتوانست تعادلش را حفظ کند و مثل کاسه‌ی ماست نقش بر زمین شد. احف بی‌توجه به پخش شدن مهندس محسن، با چشم‌هایی ورقلمبیده و در حالی که دندان‌هایش درهم قفل شده بودند، مشت گره کرده‌اش را بالا برد و فریاد زد:
_تا انتقام نگیرم، از اینجا من نمیرم! حتی اگه بمیرم، از اینجا من نمیرم!
استاد مجاهد، نگاه تاسف‌باری به احف انداخت و همان‌طور که دستش را به محاسنش می‌کشید، گفت:
_شما لازم نیست کاری کنی؛ چون وظایف دیگه‌ای داری! پیدا کردن و قصاص قاتلین استاد و یادِ مرحوم، باشه برای دای‌جانِ بانو شبنم و همکارانشون!
بانو شبنم با شنیدن اسم دای‌جانش، رنگش پرید و سرش را پایین انداخت و برای لحظاتی، دست از هورت کشیدن چای برداشت. بعد از گذشت چند لحظه که سکوت بر فضا حاکم شده بود، استاد مجاهد دوباره لب به سخن باز کرد و گفت:
_بسیار خب. مجدداً صلوات بفرستید که بقیه‌ی عرایضم رو بگم!
بانو احد که از دست صلوات‌های پی‌درپی استاد مجاهد کلافه شده بود، با قدم‌هایی بلند به سمت استاد قدم برداشت و میکروفون را به دست گرفت.
_دوستان لُپ مطلب اینه که باید یه فکری برای مراسم سال استاد و یاد بکنیم.
ناگهان رِجینا که تَهِ مسجد نشسته بود گفت:
_آبجی خو وقتی پولی نباشه، چه‌جوری مراسم بگیریم؟! نکنه باید پولا رو از تو دهن گوسفندای احف در بیاریم؟! به مولا که تا تَهِ ریشه‌هامون زیر قرض و بدهی هستیم!
احف چشم غره‌ای رفت و سرفه‌ای کرد. روی گوسفندهایش بدجور غیرت داشت. رجینا که دید احف بدجور قرمز شده، خودش را جمع و جور کرد و با شرمندگی گفت:
_مثال بود به مولا!
بانو احد نفس سنگینی کشید.
_بحث نکنید دوستان! ما یه فکری به ذهنمون رسیده که این مشکل رو حل می‌کنه. اونم اینه که چون هم پول نداریم و هم نمیشه مراسم نگرفت، فقط یه راه‌حل داریم.
مهدیه با ذوق تسبیحش را در دست تکان داد.
_الحمدلله. الحمدلله. خدایا شکرت! هزار مرتبه شکر!
دخترمحی با تعجب گفت:
_خب هنوز که نگفتن اون راه‌حل چیه. هرموقع گفتن ذوق کن!
مهدیه اما کاری نداشت. وجود همین یک راه‌حل، یعنی یک قدم رو به جلو!
بانو احد خواست ادامه بدهد که استاد مجاهد گفت:
_اگه اجازه بدید، بقیه‌ی صحبتا رو من انجام بدم.
بانو احد میکروفون را به سمت استاد گرفت و گفت:
_به شرطی که سریع برید سراغ اصل مطلب و هی صلوات صلوات نکنید. باشه؟!
استاد مجاهد لبخندی زد و گفت:
_گرچه صلوات خیلی ثواب داره، ولی خب چشم. دیگه صلوات نمی‌فرستم...!
#پایان_پارت14✅
📆 #14021228
🆔 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344