کادرسازی به وقت انقلاب ❗️ افراد زیادی را می‌شناسم که می‌خواهند برای نظام جمهوری اسلامی، مدیر تراز انقلاب اسلامی تربیت کنند. بعضی از آنها در دانشگاه‌ها و مؤسسات و مدارس و مراکز مختلف، پیگیر برنامه‌هایی هستند که مدت‌ها برایش زحمت کشیده‌اند. البته دغدغۀ جدیدی هم نیست، یکی از انگیزه‌های مهم امثال آقایان مصباح یزدی و مهدوی کنی، برای تأسیس مؤسسه امام خمینی (ره) و دانشگاه امام صادق (ع)، همین کادرسازی و تربیت مدیران تراز انقلاب اسلامی بود. اما واقعا چقدر موفق شدند؟ بحث در این زمینه بسیار است، اما الآن می‌خواهم فقط به یکی از مشکلات این مسیر اشاره کنم که بارها و بارها به چشم خودم دیده‌ام و چشیده‌ام: یکی از مهمترین مشکلات این مسیر، همین است که پرچم «تربیت مدیر انقلابی» برمی‌دارند، که همین تابلو زدن، چه طمع‌هایی را برمی‌انگیزد و چه‌ها که با عقل و قلب جوانان این سرزمین می‌کند. واقعیت این است که ما قبل از تربیت وزیر و وکیل، نیازمند تربیت خود و دیگران برای آنیم که تمایل و اقبالی به وزیر و وکیل شدن نداشته باشیم و نداشته باشند، در عین حالی که اگر فضای مناسبی پیش آمد، برای گفتن «انی حفیظ علیم» (یوسف 55) در کنار «و ما ابرّئ نفسی» (یوسف 53) هم آمادگی کامل داشته باشیم. به تعبیر آیت الله جوادی آملی: «هیچ یعنی هیچ».