میان خاک سر از آسمان درآوردیم چقدر قمری بی آشیان در آوردیم وجب وجب تن این خاک را کندیم چقدر ی نیمه جان درآوردیم چقدر و و و چقدر و درآوردیم لبان سوخته ات را شبانه از دل خاک درست موسم در آوردیم به زیر خاک به خاکستری رضا بودیم عجیب بود که درآوردیم به حیرتیم که ای خاک پیر با برکت چقدر از دل سنگت جوان درآوردیم...🌱