ولایت فقیه؛ اقتضای تشیّع در زمان غیبت‌کبری 🔹از فُقهای قرن‌ششم "محمد بن ادریس حلی" است که در کتاب معروفش "سرائر" به نظریۀ ولایت فقیه پرداخته است. 🔹ابن‌ادریس می‌نویسد: "اقتضای مذهب شیعه آن است که در زمان غیبت‌کبری، سرپرستی امور نیازمند تولیت با فقیهان شیعه است، زیرا امام معصوم علیه‌السلام در اینگونه امور به آنان ولایت داده‌اند، بنابراین غیرِ فقیه حق دخالت در امور ولایی ندارد و تصرفاتش جائز و نافذ نیست" سرائر،ج3،ص193-194 🔹ابن‌ادریس تأکید میکند: "برای تنفیذ احکام باید افرادی را بشناسیم که صلاحیت و شایستگی دارند، این امر در زمان غیبت بر عهدۀ کسی است که شرایط نیابت از امام یعنی علم به احکام، قدرت، عقل، اراده، سعۀ صدر، بصیرت، اهلیت فتوا، عدالت و تدبیر داشته باشد" سرائر،ج5،ص537 🔹محققان با استناد به این جملۀ ابن‌ادریس که می‌گوید؛ "حُکم کردن بر مردم و قضاوت فقط بر کسی جایز است که از سوی سلطان حق اجازه داشته باشد و ائمه علیهم‌السلام این امر را به فُقهای شیعه واگذار کرده‌اند"(سرائر،ج2،ص25) چنین نتیجه می‌گیرند که، استعمال تعبیرِ "حُکم کردن" جدا از قضاوت، نشان می‌دهد که ائمه علیهم‌السلام همۀ اختیارات خود در امر حکومت را به "فُقهاء" واگذار کرده‌اند. #ولایت_فقیه 🌐 #آنتی_سکولار را دنبال کنید👇🏻 🆔 @antisecular_ir