یکی از فضائل مهم حضرت ابا عبدالله  مربوط به اصل خلقت ایشان است. نبی اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: کان الله و لم یکن معه شی‏، حضرت حق بود و هیچ مخلوقی در عالم وجود، نبود. زمانی که خدا اراده کرد عالمی بیافریند، اول نور من را آفرید. از نور من، نور علی را آفرید و از نور من و علی، نور فاطمه را آفرید و از نور من و علی و زهرا، نور حسن و حسین را آفرید. این پنج نور مقدّس در جوّ لایتناهی که نه عرش بود، نه کرسی، نه کهکشان، نه سیارات، و نه منظومه، مشغول تسبیح و تهلیل حق بودند. بعد، از نور من، عرش را آفرید؛ از نور علی ملائکه را آفرید، از نور زهرا آسمان‌ها و زمین را آفرید، از نور امام حسن ماه‌ها و خورشیدها را آفرید؛ و از نور حسین  بهشت و حورالعین را آفرید. این، ابتدای خلقت عالم وجود است. پس حضرت امام حسین علیه السلام در علیّت عالم وجود، دوش به دوش پیغمبر  و دوش به دوش مادر و پدر خود علیهم السلام قدم‌ می‌‌زنند. به این اعتبار، حضرت امام حسین  علیه السلام  جزء اولین مخلوقات الهی هستند. دوماهنامه خلق، شماره ۳۲، اردیبهشت ۹۴ @apmkadeh