«عقل و دین ۲»
💠 شیخ مناجاتیان، پیر خراباتیان 🟢نسبت ارادت و ادب مانند نسبتِ واجب است به حرام در احكام، چه سالك در اتيان واجب توجّه به سوى محبوب دارد، و در اجتناب از حرام توجّه به حريم خود دارد تا مبادا از حدود امكانى و مقتضاى عبوديّت خود خارج شود. 🟢و در حقيقت بازگشت ادب به سوى اتّخاذ طريق معتدل بين خوف و رجاء است، و لازمه عدم رعايت ادب كثرت انبساط است كه چون از حدّ گذرد مطلوب نخواهد بود. 🔵مرحوم حاج ميرزا على آقاى قاضى- رضوان الله عليه- مقام انبساط و ارادتش غلبه داشت بر خوف ايشان، و همچنين مرحوم حاج شيخ محمّد بهارى- رحمة الله عليه- اين‏طور بود، در مقابل، حاج ميرزا جواد آقاى ملكى تبريزى- رضوان الله عليه- مقام خوف ايشان غلبه داشت بر رجاء و انبساط، و اين معنى از گوشه و كنار سخنانشان مشهود است. 🟡آن كه انبساط او بيشتر باشد او را «خراباتى» گويند، و آن كه خوف او افزون باشد او را «مناجاتى» نامند. ولى كمال در رعايت اعتدال است و آن عبارت است از حائز بودن كمال انبساط در عين كمال خوف، و اين معنى فقط در «ائمّه طاهرين صلوات الله و سلامه عليهم اجمعين» موجود است. 📚رساله لب اللباب در سير و سلوك أولى الألباب، ص117
59 مشاهده