💠سجده گاهش، گِل شد و صدای خنده اش بلند! عارف کبیر حضرت آیت الله سيّد على قاضى (شاگرد مرحوم سيّد احمد كربلائى) مى ‏فرماید: شبی از شبها به تنهایی در مسجد سهله به سر می بردم؛ در نیمه های شب کسی وارد مسجد شد و در مقام حضرت ابراهیم علیه السلام قرار گرفت و پس از نماز صبح به سجده رفت و سجده اش تا طلوع خورشید به طول انجامید! نزدیک رفتم و دیدم آقا سید احمد کربلائی قدس الله سره است و از شدّت گريه خاك سجده‏ گاه را گل كرده است! اما صبح، در یکی از حجره های مسجد نشست و چنان مى ‏خنديد كه صداى او به بيرون مسجد مى ‏رسيد! وَ في‏ ذلِكَ فَلْيَتَنافَسِ الْمُتَنافِسُون‏. 📚 منوچهر صدوقی سها، تاريخ حكماء و عرفاء متأخّر بر صدر المتألّهين، ص 135،(بازنویسی شده). 🆔@aqldin2 🌐https://aqldin.blog.ir