مرثیه امام حسن عسکری(ع) گشته از زهر جفا تیره جهان در نظرش آنچنانی که زده آتش کین بر جگرش اثر زهر چنان بر بدنش پیدا شد که سیه گشته از آن صورت همچون قمرش سوخت از زهر جفا پیکر آن ماه جهان که دگر نیست توانی به تن و بال و پرش ناله ها میزد و از درد به خود میپیچید تا که افتاد به چشم پسرش چشم ترش دلخوش آن بود که در لحظه مرگش دیگر روی دامان پسر دیده رخ منتُظُرَش یادش افتاد که در کرب و بلا غوغا شد تا علی غرقه به خون گشت به پیش پدرش (رمضی) از شعر ترت عرش ملال انگیز است که همان اشک روان است یقینا ثمرش محمد حسین علیرمضانی سرو شکسته