📝 | سکولاری شدن حوزه‌ها؛ آرزوی دیرینه دشمنان 🔺 نباید از نظر دور داشت که حوزه سکولاری و بی تفاوتی روحانیون یکی از دیرینه ترین آرزوهای دشمنان به شمار می آید. یكی از اصلی‌ترین حربه‌های دشمنان اسلام، جهت عقب مانده نگه داشتن ، تبلیغ این ایده بود كه اصولاً دین هیچ ارتباطی با سیاست ندارد. 🔺 این حربه، با مؤلفه‌های خوش آب و رنگی به جامعه القاء می‌شد، مؤلفه‌هایی از قبیل: پاكی و پیراستگی دین و عالمان و آلودگی سیاست، ناسازگاری قدسی بودن دین با ناسوتی بودن سیاست، و نقدپذیری سیاست و… در قالب شبهاتی ظاهراً باورپذیر، فقط از این جهت ترویج می‌گردید تا مسلمانان را تنها به مسجد و محراب مشغول سازند و آنان را از آوردن دین به عرصه اجتماع باز دارند. 🔺 این تز در جهان اسلام برای اولین بار پس از رحلت پیامبر گرامی اسلامی (ص) ـ غیر از دوره تقریباً ۵ ساله خلافت علی (ع) ـ آغاز گردید. در دوران حاكمیت حاكمان ، سكولاریسم در تمام ابعاد آن یعنی در ساحت سیاست، اقتصاد و فرهنگ اجرا شد. 🔺 بعد از امویان، حاكمان نیز با استفاده ابزاری از دین، سیاست دنیاگرایانه‌ای را اتخاذ نمودند. در دوران پس از عباسیان نیز این روند كاملاً پیگیری شد. در قرون گذشته نیز روند «جداسازی دین از سیاست» و «تضاد بین دین و علم» شتاب فزاینده‌ای به خود گرفت. 🔺 این روند به ویژه در یك قرن اخیر به اوج خود رسید به گونه‌ای كه جوامع اسلامی این مسئله را تقریباً امری پذیرفته شده تلقی كردند. بسیاری از متدینین و رهبران مذهبی با همان ذهنیت‌ها و جهان بینی‌هایی كه به جدایی و تعارض میان دنیا و آخرت، آسمان و زمین، ماده و معنی، معاش و معاد، عقل و دین، علم و ایمان و عقیده و عمل، متمایل بودند، به طور طبیعی قائل به جدایی از نیز بودند. 🔺 دقیقاً بر همین اساس است که تلاش همه جانبه دشمنان بر جدا ساختن به عنوان اصلی ترین منبع تغذیه فکر دینی از سیاست و حکومت استوار گردیده است. 🔺 به تعبیر : «سیاست سلطه‌گران جهانی این بوده و هست که مراکز دانش دین را منزوی، منفعل، بی‌روحیّه، بی‌ابتکار، وابسته به خود و فارغ از آرمانهای بزرگ کنند. آنان را به جدایی دین از سیاست، معتقد و از همگامی دین با تحوّلات شگرف جهانی مأیوس سازند: این ترفند نسبت به حوزه‌های علمیه، بکار رفته و تأثیراتی نیز کرده بود.» ✍️ حجت الاسلام علی اکبر عالمیان 🌐 https://www.asbaat.ir/?p=1437 🆔 @asbaat_ir