یک بار یکی می‌گفت رمضان دلش نازک است. وقتی بهش چپ نگاه کنی و متلک بیندازی، ممکن است سال بعد بلایی سرت بیاید که نتوانی روزه بگیری. من اما به تجربه فهمیده‌ام که اربعین هم دلش نازک است. اربعین ذاتش سختی است. گاهی برای ساده‌ترین چیزها مثل سرویس بهداشتی و حمام باید سختی و ایستادن در صف را تحمل کنی. گاهی از گرما کلافه می‌شوی. گاهی از زمان زیادِ نشستن در ون برای جابجایی در مرز، بدنت کرخت می‌شود. گاهی تاول پاها؛ گاهی عرق‌سوز شدن‌ها؛ کمردردها و دردها و رنج‌های دیگر. حالا اگر با خانواده به این سفر بیایی، رنج‌هایت ممکن است مضاعف شوند و شروع کنی به غر زدن در درون یا بیرون. چرا که هم باید دردهای خودت را تحمل کنی و هم سنگینی سفر را از روی دوش دیگرانی که بهت تکیه کرده‌اند برداری. اینجاست که غر زدن‌ها ممکن است برای اربعین سال بعد کار دستت دهد. فقط؛ و تنها فقط آن‌هایی که این سفر را با دردهایش تحمل کرده‌اند می‌توانند بفهمند که پشت‌بندِ آن رنج‌ها چه لذتی نهفته است. فقط آن‌ها می‌توانند از یادِ آن رنج‌ها تا ساعت‌ها بنشینند و زار بزنند و دعا کنند که فقط یک بار، فقط یک بار دیگر در معرض دردهای آن سفرِ پر مشقت قرار بگیرند و قول دهند که دیگر هیچ‌وقت، هیچ‌وقت به‌خاطر رنج‌ها غر نزنند! لذت‌هایی در جهان وجود دارد که هیچ واژه و هیچ ادبیاتی نمی‌تواند توصیف‌شان کند. نمک‌گیر شدن سر سفره‌ی امام حسین‌ع با تمام اعمال شاقه، گلِ سرسبدِ آن لذت‌هاست. ❤️❤️❤️ [ @asraneh313 ]