اهل ميانمار هستم، کشوری در جنوب شرقی آسیا؛ بیش از هشتاد درصد از مردم کشورم بودایی هستند. کشوری که نقض حقوق بشر در آن به راحتی قابل درک و مشاهده است . به صورت عام کودکان کار، قاچاق انسان و به صورت خاص آزار و اذیت مسلمانان و درگیری‌های گسترده با آنان .... 17 ساله بودم با افرادی آشنا شدم بسیاری خوش اخلاق و مهربان، با پوشش کامل، محبت آنان، مرا شیفته این سبک زندگی کرد. تا اینکه شنیدم که از طرف حکومت اسلامی ایران، یک مدرسه با نام انسیه افتتاح شده، و معارف اسلامی را در آنجا تدریس می کند. با عزمی راسخ وارد مدرسه انسیه شدم، عاشق نگاه اسلام به زنان شدم،‌مباحثی چون گرانبها بودن زن و ... . بعد از پایان تحصیلاتم تصمیم بر حجاب گرفتم حجاب در میان بوداییها خیلی سخت است. نگاه های تعجب برانگیز، سوالات، گاهی بی احترامی ها، مغازه ها و همسایه های بودایی، رعایت کردن بسیار سخت است، اما شیرین ...... برای سفری با حجابم وارد فرودگاه شدم، در فرودگاه کشورم اجازه حجاب داده نمی‌شود، لذا متوسل به حضرت اباالفضل العباس شدیم، و با ایشان نجوا کردیم که آقاجان در مسله حجاب یاری مان کن... در همین توسل بود که مسئولی دستور داد بگذارید تا بروند.... و ما با حفظ حجاب به مقصد و مقصود رسیدیم. پس از مدتی رزق معنوی و علمی از جانب رازق به دست ما رسید و برای تحصیل علم و کمال به ایران و شهر کریمه اهل بیت علیها السلام آمدیم. اکنون تا پای جان از این ارزش دفاع کرده و به آن افتخار می کنم که ره گشا وسعادت آفرین است. ای کاش همه جوامع انسانی از طعم شیرین حجاب و لذت آرامش در پناه آن متلذذ شوند. به امید آن روز خوب و دلنشین 🌸🌸🌸 خین مای او ، میانمار 🔷🔸💠🔸🔷 کانال رسمی «آستانِ مهر» حرم مطهر @astanehmehr