✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «حامی پیامبر (ص)» روز دوشنبه، ١۴٠٠/١٢/٠٩ مناسبت روز: امروز سالروز رحلت حضرت ابوطالب (ع) پدر بزرگوار حضرت امیرالمؤمنین (ع) و حضرت جعفر طیار (ع) و عموی بزرگوار پیامبر اکرم (ص) است، لذا سخن امروز را با عرض تسلیت و تعزیت به تمامی شیعیان و محبین مولای متقیان آغاز می‌نمائیم؛ حضرت ابوطالب (ع)، سید بطحاء و رئیس مکه، و پیر و بزرگ قبیله قریش بودند؛ ایشان جمیع فضایل اخلا‌قی را دارا بوده و همه قبایل عرب، شخصیت و مکارم اخلاقی وی را می‌ستودند و احترام ویژه‌ای برای ایشان قائل بودند، چنانچه از اکثم بن صیفی، حکیم معروف عرب، پرسیدند: حکمت و ریاست و سیادت را از که آموختی؟ گفت: از حليفِ (دوست) علم و ادب، سید عجم و عرب، ابوطالب بن عبدالمطّلب! حضرت ابوطالب (ع) مانند پدری فداکار، چهل و دو سال در نهایت وفا و صمیمیت، به کفالت و حمایت و یاری پیامبر اکرم (ص) همت گماردند و همسر مکرمه‌ ایشان، حضرت فاطمه بنت اسد (س) نیز چون مادری مهربان، به خدمت رسول خدا قیام کرده و پیامبر (ص) را از فرزندان خود، بیشتر دوست و گرامی داشتند! فرزندان شریف ایشان: «ام هانی، جعفرطیار و امیرالمؤمنین (ع)» نیز، از اولین مسلمانان و همواره حامی و پیرو واقعی رسول خدا (ص) و از مدافعان بزرگ دین شریف اسلام بودند؛ چنانچه به جرأت می‌توان گفت که هیچ خاندانی به اندازه آن‌ها، به پیامبر اسلا‌م (ص) خدمت نکرده و خدمات هیچ خانواده‌ای، برای اسلا‌م، سودمندتر و با ارزش‌تر از آن‌ها نبوده است! آن‌هم در سخت ترین دوران زندگی پیامبر خدا! حضرت ابوطالب (ع) در آخرین لحظات عمر نیز، دست از حمایت از رسول خدا برنداشتند و در وصیت خود سفارش فرمودند:‌ «ای جماعت بنی‌هاشم! محمد(ص) را تصدیق و اطاعت کنید تا رستگار و هدایت شوید!» (الغدیر، ج ۷، ص۳۶۷) ✍️ پیامبر خدا (ص) نیز احترام و علاقه زیادی برای عموی گرامیشان قائل بودند و در مصیبت حضرت ابوطالب (ع)، بسیار اندوهناک و گریان شده و فرمودند: «ای عمو! در صغیری پرورشم دادی، در یتیمی کفالتم نمودی و در کبیری یاری‌ام کردی، خدا به تو در برابر یاری من پاداش نیکو دهد» و سپس پیشاپیش جنازه ایشان می‌رفتند و می‌فرمودند: «ای عمو، صله رحم و مهربانی کردی و جزای نیکو دریافت نمودی» و هنگامی که به محل دفن ایشان رسیدند، فرمودند: «آن گونه برای شما، طلب آمرزش و شفاعت می‌کنم که جن و انس، دچار شگفتی شوند!» (شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱۴، ص۷۶؛ و بحار الانوار، ج١٩، ص ۶٩) فقدان ابوطالب (ع)، جبهه‌ی مسلمانان را در مکه، بی‌پناه کرد و یکی از مهمترین علل هجرت، به شمار می‌رود، زیرا با رحلت ایشان، مسلمانان و شخص پیامبر (ص) حامی اصلی خویش را از دست دادند و دشمنان در برابر آن‌ها جسور و گستاخ گردیدند! چنانچه در سیره ابن هشام، نقل شده که: پس از وفات ابوطالب(ع)، قریش، بر پیامبر خدا مرارت‌هایی رساندند که در حیات ایشان جرأت انجام آن را نداشتند! (الغدير، ج٧، ص٢٧۶) ✍️ البته نواصب و وهابیون از شدت بُغض و دشمنی نسبت به امیرالمومنین (ع)، نسبت کفر و شرک به حضرت ابوطالب (ع) داده‌اند که متأسفانه برخی از عزیزان اهل‌سنت نیز تحت تأثیر آن‌ها واقع شده‌اند! در حالی که در احادیث متعدد در کتب شیعه و سنی، به ایمان والای حضرت ابوطالب (ع) اذعان گردیده که در این مجال کوتاه، تنها به دو حدیث بسنده می‌نمائیم: ✅ امام صادق (ع) فرمودند: «حکایت ابوطالب مانند اصحاب کهف است که ایمان خود را مخفی نگه داشتند و شرک (مصلحتی) را اظهار کردند و خداوند به ایشان، پاداش دو برابر عنایت فرمود! ( یک پاداش برای ایمان و یک پاداش برای تقیه کردن)». (الکافی، ج۱، ص۴۴۸) همچنین حضرت صادق (ع) در حدیث دیگری، منکران ایمان ابوطالب (ع) را دروغگو شمرده و ایشان را از هم‌نشینان انبیاء، صدیقان و شهیدان و صالحان خوانده‌اند! (کنز الفوائد، ص۸۰) ✅ امام محمد باقر (ع) نیز فرمودند: «اگر ایمان ابوطالب (ع) را در یک کفه ترازو و ایمان تمام خَلق را در کفه دیگر بگذارند، ایمان ایشان سنگین‌تر خواهد بود!» (شرح نهج‌البلا‌غه ابن‌ابی‌الحدید، ج۴، ص٣٣٨) ✍️ در پایان لازم به ذکر است که در دین شریف اسلام بر ضرورت احترام و تشکر از مُنعم، تأکید فراوان گردیده و آن را امری انسانی و اسلامی دانسته است؛ لذا بر همه امت اسلا‌م، لا‌زم و واجب است که قدردان زحمات بی‌دریغ حضرت ابوطالب (ع) و خاندان شریف ایشان بوده و خدمات و رنج و مصائب آنان، در یاری پیامبر (ص) و نصرت اسلام و اعتلا‌ی کلمه توحید را هرگز فراموش ننمایند! @astanfatemi