✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «شیعه و جنایتکاران کربلا»
روز دوشنبه، ١۴٠١/٠۵/١٠
✍️ مناسبت روز: امروز سومین روز ماه حزن و اندوه است و مورخین آورده‌اند که در این روز، امام حسین (ع) و اهل‌بیت گرامی ایشان در سرزمین کربلا مستقر شدند و عمربن سعد ملعون با لشگری چهار، شش یا نه هزار نفری وارد صحرای کربلا شد و در مقابل کاروان حسینی صف‌آرایی کرد؛ لذا سخن امروز را با لعن و نفرین به تمامی کسانی که با حضور خود در کربلا ولو به‌صورت سیاهی‌لشگر، باعث رعب و وحشت کودکان و زنان گردیدند، آغاز می‌نمائیم؛
یکی از شبهاتی که در این ایام از جانب برخی از نواصب و وهابیون در فضای مجازی و حقیقی مطرح می‌شود، این است که می‌گویند کوفه پایگاه شیعیان بوده و تمامی لشکریان چند هزار نفری که روبروی امام حسین(ع) ایستادند، همه از شیعیان کوفی بوده‌اند، بنابراین شیعیان خودشان امامشان را دعوت و پس از آن ایشان را کشته‌اند و حالا پس از هزار و چند صد سال هنوز برای او عزاداری می‌کنند و اشک می‌ریزند! لذا این موضوع اصلاً به بنی‌امیه و پیروان خلفاء راشدین مربوط نمی‌شود!
✅ برای پاسخ به این شبهه به سراغ مصاحبه استاد محمدحسین رجبی دوانی مورخ و پژوهشگر معاصر تاریخ اسلام در تاریخ ۱۳۹۳/۰۹/۰۹ با گروه فرهنگی نسیم می‌رویم که با نگاه تاریخی دقیق به این شبهه پاسخ گفته‌اند:
✍️ بی‌شک نسبت دادن لشکر ابن زیاد ملعون به شیعه، جفای عظیمی است، چرا که طبق تاریخ حداقل نیمی از مردم کوفه مخالف اهل‌بیت بوده‌اند و نیم دیگر هم «شیعه» نبودند بلکه حداکثر هواخواه حضرت علی (ع) بودند، چنانچه «ابن ابی الحدید» شارح اهل سنت نهج‌البلاغه می‌گوید که: «وقتی حضرت علی (ع) به خلافت رسیدند، شهرهای مهم و مؤثر در عرصه سیاسی اجتماعی عالم اسلام، مدینه، مکه، کوفه، بصره، مصر و دمشق بوده است، که عموم مردم مکه و شام، و بیشتر مردم مصر و مدینه و بصره با حضرت مخالف بودند و در کوفه نیز نیمی از مردم دشمن آن حضرت بودند و نیمی دیگر از آنها هواخواه امام بودند» و سپس تصریح می‌کند که آنها شیعه حضرت علی (ع) نبودند بلکه فقط هواخواه ایشان بودند؛
البته عقل سلیم حکم می‌کند که امیرالمؤمنین (ع) مرکز خلافتشان را جایی انتخاب کنند که بیشترین پذیرش را دارند منتهی این که گفته می‌شود کوفیان «شیعه» بودند، این یک دروغ و جفای بزرگ تاریخی نسبت به شیعه است، زیرا «شیعه» به کسی اطلاق می‌شود که امیرالمؤمنین (ع) را امام اول و جانشین بلافصل پیامبر (ص) بداند و خلافت خلفای پیش از آن حضرت را قبول نداشته باشد، این در حالی است که در تاریخ آمده، حضرت علی (ع) در کوفه چندین بار که خواستند از روش خلفای پیشین انتقاد کنند، کوفیان فریاد "وا ابوبکرا و واعمرا"سر دادند و حضرت مجبور شدند سکوت کنند و نتوانستند بسیاری از بدعت‌های خلفاء را در همین کوفه در هم بشکنند!
لذا کوفیان شأنی را که برای خلفای پیشین قائل بودند برای أميرالمومنين (ع) قائل نبودند و آورده‌اند که کوفیان در زمان حکومت حضرت علی (ع)، حتی «حی علی خیر العمل» در اذان که خلیفه دوم برداشته بود را نمی‌گفتند و اصلاح آن را از حضرت نمی‌پذیرفتند! پس چگونه می‌توان گفت که این‌ها «شیعه» بودند! آنها حداکثر هوادار امیرالمؤمنین به عنوان خلیفه چهارم بودند و خلفای پیشین را در همه چیز حتی بدعت‌هایشان اطاعت می‌کردند، لذا در نهج‌البلاغه می‌بینید که چگونه دل حضرت را به درد آورده و امام نسبت به آنها گلایه‌ها کرده‌اند؛
بنابراین اگر می‌بینیم برای امام حسین (ع) دوازده هزار نامه از کوفیان رسیده، این به این معنا نیست که کوفه ١٢ هزار شیعه داشته است، اگر اینطور بود که اصلاً عالم اسلام دگرگون می‌شد! درست است که نهضت نامه‌نگاری با امام را برخی شیعیان در کوفه، مانند سلیمان ابن صرد، حبیب ابن مظاهر، و مسلم ابن عوسجه، و عابس آغاز کردند، اما پس از آن، بسیاری از غیر شیعیان به این حرکت پیوستند و این موضوع به دلیل تحقیری بود که کوفیان در زمان حاکمیت بنی امیه با آن مواجه شده بودند و آنها می‌خواستند به واسطه دعوت امام از این ذلت بیرون بیایند لذا برای امام حسین (ع) هزاران نامه نوشتند؛
البته مخالفان و دشمنان مکتب اهل‌بیت می‌خواهند اینطور القاء کنند که هر کس امام را دعوت کرده و با حضرت مسلم (ع) بیعت نموده شیعه است، اما غافل از این‌که آنها به سبب همین موضوع که شیعه نبودند و به امامت و ولایت الهی امام حسین (ع) اعتقادی نداشتند، اینقدر زود جا زدند و متأسفانه در روبروی امام قرار گرفتند؛
✍️ بر این اساس با قاطعیت می‌توان گفت که در کربلا، حتی یک شیعه را نمی‌توانید پیدا کنید که با امام جنگیده باشد؛ البته شاید برخی از آنها ترسیده و به کمک امام نیامده باشند، اما هرگز شیعیان در بین لشگر جنایتکار کربلا نبوده‌اند.
@astanfatemi