🗂️ سلسله مباحث استعمار علمی(شماره سوم) | تقلید کورکورانه 🔺 کشورهای در حال رشد و پیشرفت در سده نوزدهم‌میلادی در زمینه علوم و فنون، کشوری را احاطه کرده و به قول نویسنده کتاب فوق، به صورت گازانبری از دو سو آن را تحت فشار قرار می‌دهند و ضعف دولت مرکزی سبب می‌شود کار چندانی در برابر این فشار‌ها از دولت ساخته نباشد. 🔺 دو رفتار را در مقابل چنین حوادثی می‌توان انتظار داشت: 1- احساس نفرت نسبت به جریان ظالم 2- احساس حقارت از عقب‌ماندگی‌ها و تحسین پیشرفت های کشور پیروز به صورت افراطی. 🔺 هیچ‌کدام از جریان‌های فوق به صورت ماهوی بد نبوده و خسارت‌بار نیستند بلکه می‌توانند مکمل بوده و اصلاحات عمیقی را به بار بیاورد اما نکته اصلی درباره نوع مواجهه است که تو به‌عنوان یک عنصر فعال و با تشخیص دقیق از ظرفیت‌های خودی بتوانی کشور مطلوب را شناخته و با استفاده‌از پیشرفت‌های آن کشور، ضعف‌های ساختاری خود را برطرف‌کنی یا به‌عنوان یک عنصر، تسلیم و با نفی هرآنچه داشتی ذلیلانه در مقابل کشوری که تو را تحت سیطره خود درآورده بخواهی «از موی سر تا ناخن پا فرنگی شویم» 🔺 این حالت اسباب یک تقلیدکورکورانه را فراهم کرده بی‌توجه به زمینه‌ها و عواقبی که می‌تواند برای تو داشته باشد .تقی‌زاده می‌گفت: «چیزی که به حدّ اعلا برای ایران لازم است، اخذ آداب و عادات و رسوم و ترتیب و علوم و صنایع و زندگی و و کلّ اوضاع فرنگستان بدون هیچ استثنا...» (1) 📍(1) روزنامه کاوه، شماره ۷، ژوئیه ۱۹۲۰ [ادامه دارد...] 🌐 @shenakhte_sahne __________________ ‏👇 آوند در فضای مجازی: 🆔 ble.ir/avand98 🆔 Eitaa.com/avand98 🆔 jebhe.app/join/avand98 🆔 instagram.com/avand_98 __________________ 👇 نشانی اینترنتی: 🌐 www.avand98.ir