✅ «قُلۡ» بگو... خداوند در قرآن بارها به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در موضوعات مختلف می‌گوید: بگو. ۱. از مجموع «بگو»‌های مختلف قرآن می‌فهمیم باید ایمان و عقاید را اظهار کرد، مؤمن باید در زندگی اصل را بر عدم تقیه بگذارد جز در جایی که ضرورت تقیه را درک کند، این گفتن و اظهار کردن موضوعیت دارد، ریا هم نیست چون مکلف به آن هستیم. 👈 «قُلْ مَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَمِنَ التِّجَارَةِ ۚ وَاللَّهُ خَيْرُ الرَّازِقِينَ» 👈 «قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ لَكُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ بِكُمْ ضَرًّا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ نَفْعًا ۚ بَلْ كَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا» 👈 «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» 👈 «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ» 👈 «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ» و... ۲. آمدن لفط «قُلۡ» یعنی کلمه به کلمه قرآن، همان است که خداوند بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نازل کرده است، اگر قرآن کلام خود پیامبر اکرم و یا حکایت از یک تجربه معنوی ایشان بود باید صرفا مضامینی که بعد از لفظ «قُل» است آورده می‌شد ولی آمدن این لفظ نشان می‌دهد همه تعابیر از سوی خداوند است و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) عینا آن مضامین را منتقل کرده‌اند و وجود مبارک ایشان هم مکلف به گفتن این «قُلۡ» در قرآن و هم مکلف به گفتن و اظهار مضمون آن در زندگی فردی و اجتماعی هستند. https://eitaa.com/ayat_va_revayat