در فرازهایی از یکی از خطبههای حضرت امیر در نهج البلاغه، حضرت میفرمایند خوراک من دو قرص نان بیشتر نیست و ادامه میدهند:
👈 «فَمَا خُلِقْتُ لِيَشْغَلَنِي أَكْلُ اَلطَّيِّبَاتِ كَالْبَهِيمَةِ اَلْمَرْبُوطَةِ هَمُّهَا عَلَفُهَا...»
مرا براى آن نيافريدهاند كه غذاهاى لذيذ و دلپذير به خود مشغولم دارد، چون چارپايان در آغل بسته كه همه هدفشان نشخوار علف است، ...
در ادامه حضرت میگویند: مثل این است که میشنوم برخی میگویند
اگر قوت پسر ابوطالب چنين است، ضعف او را زمینگیر میکرد و نمیتوانست با پهلوانان و شجاعان جنگ کند.
حضرت برای پاسخ به این گمان میفرمایند:
👈 «أَلَا وَ إِنَّ اَلشَّجَرَةَ اَلْبَرِّيَّةَ أَصْلَبُ عُوداً وَ اَلرَّوَاتِعَ اَلْخَضِرَةَ أَرَقُّ جُلُوداً وَ اَلنَّابِتَاتِ اَلْعِذْيَةَ أَقْوَى وَقُوداً وَ أَبْطَأُ خُمُوداً»
بدانيد، كه آن درخت كه در بيابانها پرورش يافته، چوبى سختتر دارد و بوتههاى سرسبز و لطيف، پوستى بس نازك. آرى، درختان بيابانى را به هنگام سوختن، شعله نيرومندتر باشد و آتش بيشتر.
....
کلام حضرت در تاثیر تحمل سختی و ترک نازپروردگی فقط در مورد اصلاح بدن انسان نیست، بلکه روح انسان نیز اگر با سختی و محدودیتها مواجه شود، رشد میکند.
در تربیت نفس باید طعم سختی و محدودیت را چشید، بدن انسان نیز اگر عادت به راحتی و برخورداری و پرخوری کند، میشود ماشین دفع!
روزه برای اصلاح بدن و روح، تمرینی لازم از چشیدن طعم محدودیت است.
https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1