اساس نظر گورویچ دو چیز است: ۱-نفی جزم گرایی جاهلانه و کوبیدن قطع های عامیانه ۲- اثبات واقعیت فقط از طریق تجربه دقیق. قسمت اول که یک دستور اخلاقی برای تفکر است، صرفا یک سفارش است، برای ما کاری انجام نمی دهد و برای رسیدن به یک مطلوب ، برنامه ای محسوب نمی شود، ..(حالا کاری به این نداریم که یک سفارش کلی است که کمتر کسی عمل می کند.) حتی خود جناب گورویچ در همین گفته جزم گرایانه اش در کوبیدن جزم گرایی! در عین حال علمای منطق قدیم نیز آن را گفته اند و یکی از (انحاء تعلیمیه) را همین می دانند و زیر عنوان (برهان) ذکر کرده اند، سفارش کرده اند به هیچ مطلبی اعتقاد پیدا نکنید تا دلیل یقین برهانی بر آن بیابید. قسمت دوم که انحصار یقین در تجربه است ، مطلبی است که عده ی بسیار زیادی از دانشمندان شرق و غرب گفته اند و نه تنها مطلب درستی نیست که حتی خودشان هم اعتقادی به این حرفشان ندارند! برداشتي از کتاب فلسفه ص۲۶۱ تالیف آیت الله گرامی @ayatollah_gerami