دشمنان علی علیه السلام از هر چیزی، با کمترین بهانه برای ضربه زدن به آن حضرت استفاده می کنند. از عجایب این که عمروعاص پس از غائله جنگ جمل به عایشه گفت:(کاش در جنگ جمل می مردی، تا به خوبی می توانستیم از این که علی زن پیامبر را کشته، به او فشار بیاوریم!)(بحار الانوار،ج۳۲،ص۲۶۷) درخواست میکنم دقت کنند که؛ آیا خلفای ثلاث، هیچ گاه در مشکلات پیامبر، در مدت ۱۳ سال در مکه، جانفشانی کرده اند؟ در حالی که علی علیه‌السلام همه جا همراه پیامبر و با آزار دهندگان پیامبر درگیر بود، در شب هجرت پیامبر به مدینه هم، در بستر آن حضرت خوابید و خطر را به جان خرید. از خلفای ثلاث در این زمینه ها چه چیزی سراغ دارید؟ آن گاه بنگرید که چرا آنها در امان بوده اند؟ آیا شخصیت آنها از شخصیت پیامبر، مهمتر بوده است،یا نه، بلکه آنها با کفار در باطن قول و قراری داشته و کفار آنها را از خود می دانسته اند؟ واقعیت چه بوده است؟ این مطلبی است که به راستی مرا شگفت زده کرده است. من نمی‌خواهم نسبت ناروا بدهم فقط میخواهم بدانم واقعیت چه بوده است. درست مثل آنکه در میان گروه مبارزان علیه یک حکومت چند نفر باشند که هیچ گاه حادثه ای ندیده باشند و در شدائد هم اثری از آنها نباشد، شما چه فکر می کنید؟ باز تاکید می‌کنم که نمی‌خواهم نسبت ناروا بدهم. بلال را آن همه شکنجه نمودند، یاران دیگر پیامبر، به حدی حادثه دیدند که سرانجام عده ی زیادی به حبشه هجرت کردند، در هیچ یک از این موارد نام کسانی چون آن سه نفر و کسانی که بعدها همیشه همراه آن سه نفر بوده اند دیده نمی شود. چرا؟! شگفت آورتر آنکه برخی از علماء اهل سنت بجای آنکه از خود گذشتگی علی علیه‌السلام را در شب هجرت پیامبر و عظمت این گذشت صحبت کنند گفته اند که چون جان علی برای پیامبر اهمیت نداشت او را به جای خود گذاشت که اگر از بین رفت مهم نباشد، …..! لیکن ابوبکر را برای این که محفوظ بماند همراه خود برد. .. راستی تعصب چه می کند. این همه جان فشانی های علی علیه السلام برای اسلام و پیامبر اهمیت نداشت؟ برداشتي از کتاب لولا علی علیه السلام ص ۱۳و۱۴ تالیف آیت الله گرامی @ayatollah_gerami