🍃حضرت آیت الله نجابت (قدس سره) ذیل این آیه شریفه "وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ مَا زَكَىٰ مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَدًا" در کتاب شرح کلمات قصار باباطاهر قسمت معرفت می فرمایند: 💢حقیقت شناسائی خداوند این است که بفهمید سیستم پروردگار عالم غیر از سیستم مردم عادی است. «وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ مَا زَكَىٰ مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَدًا» اگر فضل خدا و رحمت خدا شامل حال کسی نشود هرگز نمی تواند خودش را از شرک دور کند، پس به فضل خدا و به رحمت خدا می شود، لكن این فضل و رحمت خدا را، خدا باید بدهد. یعنی بفهمد آدم که؛ 🔹فضل را خدا می دهد، رحمت را خدا می دهد، توفیق را خدا می دهد، صحت را خدا می دهد. واللّه عقل و روح و جان و قلب و همه ی اینها را خدا می دهد.🔸 ♦️و نسبت به ساحت قدس ربوبی من نمی توانم وارد بشوم تا چه رسد بتوانم اهل بشوم یا بشناسم، به چشم یار می شود یار را دید، ولی به چشم خود محال است کسی یار را ببیند، یعنی؛ خداشناسی اول قدمش؛ ▪️جهل خودش بر خودش واضح بشود، ▪️نادانی خودش بر خودش واضح شود، ▪️اگر چنین شد هرگز از یاد خدا جدا نمی شود، 💠چون می فهمد ما آنکه در دستمان هست یک یاد خدا بیشتر نیست، اگر بخواهیم این یاد را هم صرف نظر بکنیم قهرا می مانیم. 📚معرفت حق @Ayatollahnejabat