#پرسش_های_دینی 🟢حقوق مذاهب مختلف در تعلیم و تعلم دینی در مدارس و در احوال شخصی و خانوادگی ❓سؤال در مدارس امروزی، مدح و تعریف‌های دروغین و مناقب بی‌پایه و بی‌اساسی را برای دشمنان اهل‌بیت (علیهم‌السلام) مطرح می‌کنند و نشر می‌دهند و چنین می‌نمایانند که اهل‎‌بیت (علیهم‌السلام) با دیگران، حتی با دشمنانشان، مساوی‌اند. وضع مدارس امروزی چنین است در حالی که فرزندان ما در آن درس می‌خوانند و می‌آموزند و این سیره و رویه‌ها و این تعلیم و تعلم‌ها حاصلی نخواهند داشت، جز این‌که نسلی گمراه پدید خواهد آمد که بین اهل‌بیت (علیهم‌السلام) و دشمنان ایشان تفاوتی قائل نخواهد بود و آن‌ها را با هم مساوی خواهد دانست. نظر شما دربارۀ این شیوه و رویه و نسلی که در‌اثر این شیوه‌ها و سیره‌ها و آموزش‌ها تربیت خواهد شد چیست؟ راه برون‌رفت این مشکل چیست؟ ⬇️ 🖊پاسخ ۱. خانواده یکی از بزرگ‌ترین محیط‌های تاثیرگذار بر رشد فکری کودک و منبع اصلی شکل‌گیری هویت و تغذیۀ روحی کودک است. کودک باید در دامان خانواده با حقایق و فضائل اهل‌بیت (علیهم‌السلام) و با سایر ارکان و معارف دینی آشنا شود و آن‌ها را بیاموزد. ۲. اجتماع و محیط اجتماعی محدود به مدرسه نیست، بلکه سایر فعالیت‌های مذهبی فعالیت اجتماعی هستند و در اجتماع محقق می‌شوند و کودکان با شرکت در این فعالیت‌های اجتماعی و مذهبی هویت خود را باز می‌یابند و تربیت می‌شوند، فعالیت‌هایی مانند شرکت در هیئت‌های مذهبی و حسینی، زیارت عتبات، شرکت در دوره‌های آموزشی تابستانی که از سوی مؤسسه‌های خیریه برگزار می شود و شرکت در سایر فعالیت‌های دینی و آموزشی. ۳. آری، برنامه‌ها و آموزش‌ها در درس دینی باید مطابق مطالب مشترک و متفق باشد، نه مسائل اختلافی و بحث‌بر‌انگیز، تا هم‌زیستی مسالمت‌آمیز مذاهب را از‌بین نبرد و انجام وظایف و مسئولیت‌های اجتماعی مشترک را برای همه تضمین کند. ۴. اما در‌مورد آنچه مورد‌اختلاف است، هر مذهبی حق دارد به پیروان خود آن‌چه را حق می‌پندارد آموزش دهد و این آموزش می‌تواند از راه اختصاص موادِ درسیِ ویژه و آموزشگاه‌های خاص برای این امر محقق شود. البته چنین آموزشی باید به‌گونه‌ای باشد که به نزاع و در‌گیری و تنش اجتماعی منجر نشود و صلح و امنیت و هم‌زیستی را تهدید نکند. این روش روشی تجربه‌شده است. امروزه در کشور‌های غیر‌اسلامی، به دانش‌آموزان و دانش‌جویانِ مسلمانِ ساکنِ آن کشور آموزش‌هایی ویژه داده می‌شود. ۵. آن‌چه گذشت به آموزشِ در مدارس منحصر نیست و برخی امور و شئون شخصی و خانوادگی و قضایی را نیز شامل می‌شود. برای مثال، ازدواج و طلاق و ارث و وقف و وصیت و‌... اموری شخصی هستند که باید مذهب افراد دربارۀ این امور مورد‌توجه قرار گیرد و محاکم و داد‌گاه‌های خانواده باید بر‌اساس مذهب افراد حکم دهند. این حق هر مذهب و پیروان مذهب است. امروزه در کشور‌های غیر‌اسلامی، این حقوق به‌رسمیت شناخته شده‌اند. 🔹 دفتر مرجع عاليقدر حضرت آيت الله شيخ محمد سند (دام ظله) 🌐 https://m-sanad.com/?faqs=در-مدارس-امروزی،-مدح-و-تعریفهای-دروغ&lang=fa @ayatollahsanad 🔺