❇ تفســــــیر چون در آیات گذشته سخن از روز حساب به میان آمد، به همین مناسبت آیات مورد بحث وضع ظالمان را در آن روز مجسّم مى سازد; تجسّمى تکان دهنده و بیدارگر. در ضمن با بیان این بخش از مسائل معاد، بخش‌هاى توحیدى گذشته تکمیل مى شود. نخست روى سخن را به پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى کند و با لحنى تهدیدآمیز نسبت به ظالمان، مى فرماید: گمان مبر که خدا از آنچه ظالمان انجام مى دهند غافل است (وَ لاَ تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلاً عَمَّا یَعْمَلُ الظَّالِمُونَ). این سخن در حقیقت پاسخى است به کسانى که مى گویند اگر این عالَم خدایى دارد ـ خدایى عادل و دادگرـ ، چرا ظالمان را به حال خود رها کرده است؟ آیا از حالشان غافل است؟ یا مى داند و قدرت جلوگیرى ندارد؟ قرآن در برابر این پرسش مى گوید: خدا هرگز غافل نیست، اگر به فوریت آنها را مجازات نمى کند به خاطر این است که دنیا محلّ آزمایش و پرورش انسان هاست و این هدف بدون آزادى ممکن نیست. ولى سرانجام روزى حسابشان را خواهد رسید. 🌼🌼🌼 آن گاه مى فرماید: خدا کیفر آنان را براى روزى به تأخیر انداخته است که چشم ها در آن (به خاطر ترس و وحشت) از حرکت باز مى ایستد (إِنَّمَا یُؤَخِّرُهُمْ لِیَوْمتَشْخَصُ فِیهِ الاَْبْصَارُ). تَشخَص از مادّه شخوص به معنى از حرکت افتادن چشم و به نقطه اى خیره شدن است. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۴۲ سوره مبارکه ابراهیم) @ayehsobh