❇ تفســــــیر * ابلیس که غرق غرور و خودخواهى خویش بود، ـ آن چنان که عقل و هوش او را پوشانده بود ـ گستاخانه در برابر پرسش پروردگار به پاسخ پرداخته گفت: من هرگز براى بشرى که او را از خاک خشکیده اى ـ که از گِل بدبوئى گرفته شده است ـ آفریده اى سجده نخواهم کرد (قالَ لَمْ أَکُنْ لِأَسْجُدَ لِبَشَر خَلَقْتَهُ مِنْ صَلْصال مِنْ حَمَإ مَسْنُون). آتش نورانى و فروزنده کجا و خاک تیره و متعفن کجا؟ آیا موجود شریفى همچون من، در برابر موجود پست‌ترى باید خضوع و تواضع کند؟! این چه قانونى است؟!. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۳ سوره مبارکه حجر) @ayehsobh